„Lato koloru wiśni”- Carina Bartsch

Wyd. Media Rodzina/ 493 str./ 34,90 zł/ 17.06.2015 r.

Słowne przepychanki i złamane serca

czyli krótka lekcja na temat dawania miłości drugiej szansy

Pierwszą miłość pamięta się na zawsze. Gorzej, kiedy nie wiąże się ona z pozytywnymi wspomnieniami. Wtedy wypala w sercu piętno, które ma wpływ na wszystkie kolejne decyzje.

Do tej pechowej grupy można zaliczyć Emely Winter, młodą studentkę literaturoznawstwa. Po siedmiu latach, dziewczyna ponownie spotyka swoją dawną miłość, a zarazem brata najlepszej przyjaciółki, Elyasa.  Tłumione przez lata uczucia znów dają się jej we znaki, na czele z jednym,  najsilniejszym- żądzą mordu. Każde kolejne spotkanie, niechciane, choć nieuchronne, rozdrapuje dawne rany, tylko podsycając wzajemną niechęć dwojga młodych ludzi. Co tak naprawdę wydarzyło się siedem lat temu? Dlaczego bohaterowie tak bardzo się nienawidzą? Czy dojdą do porozumienia, zanim pozabijają się nawzajem? I jaki wpływ na ich relacje będzie miał tajemniczy Luca, piszący do Emely romantyczne e-maile?

Najmocniejszą stroną książki jest bez wątpienia jej genialny humor. Już od pierwszego rozdziału czytelnik jest świadkiem słownych przepychanek i drobnych złośliwości, których Emely i Elyas nie szczędzą sobie przy żadnym spotkaniu. Zawsze w romansach najbardziej lubiłam właśnie ten etap znajomości bohaterów i muszę przyznać, że w tak ogromnej dawce otrzymałam go po raz pierwszy.

Emely okazała się genialną narratorką- szczerą i sarkastyczną, która nie stroni od żartów i w  komiczny, ale też całkowicie prawdziwy sposób opisuje otaczającą ją rzeczywistość. Polubiłam nie tylko jej słowa, ale także ją samą i myślę, że prawie każda czytelniczka odnajdzie w niej cząstkę siebie samej. Elyas z kolei to klasyczny przypadek słodkiego dupka, którego kocha się i nienawidzi dokładnie w tym samym momencie. Kreacji bohaterów i ich charakterom, autorka poświęciła znaczą część obszernej powieści, przez co stają się czytelnikowi równie bliscy, co realne osoby, a ich perypetie śledzi się z zapartym tchem do ostatniej strony.

„Do ostatniej strony”, napisałam przed chwilą, ale nie do końca byłam z Wami szczera. Ostatnia strona już dawno za mną, a ja wciąż wstrzymuję oddech i zastanawiam się, „co dalej?”. Zakończenie jest otwartą furtką do kolejnego tomu, który, mam nadzieję, w końcu rozjaśni mi wszystkie niezakończone kwestie i da wreszcie satysfakcjonujące odpowiedzi. Niecierpliwym decydowanie polecam zaopatrzyć się w obydwie części od razu (chyba, że macie w pobliżu całodobową księgarnię), bo wierzcie mi, po przeczytaniu ostatniego zdania wprost wychodzę z siebie nie mając pod nosem kontynuacji.

O CZYM?   „Lato koloru wiśni”, to orzeźwiający powiew w nurcie romansów new adult, a zarazem wytchnienie od wulgarnej i dosadnej erotyki. Powieść skrzy się od emocji i namiętności, zachowując przy tym delikatność i umiar, graniczący chwilami z niedosytem, który zaostrza jednak  tylko apetyt na ciąg dalszy. Ja już nie mogę się doczekać lektury, tymczasem umilę sobie oczekiwanie fragmentami z punktu widzenia Elyasa, z którymi możemy się zapoznać dzięki uprzejmości Wydawcy i kilku świetnych blogerów. A wszystko zaczyna się >TU<

Ocena: 9/10

W serii:

„Lato koloru wiśni” | „Zima koloru turkusu”

źródło