„Serce z popiołu”- Kathrin Lange

Wyd. Muza | 415 str. | 39.90 zł | 12.10.2016 r.

Jak złamać klątwę i nie oszaleć?

Ostatnio bardzo modne stało się kończenie książek drastycznym zwrotem akcji , który ma się wyjaśnić dopiero w kolejnym tomie. Cel tego zabiegu jest jasny i doskonale mi znany, ale mimo to bez mrugnięcia okiem łyknęłam haczyk. Poprzedni tom był dla mnie totalną porażką i do dziś wzbudza same negatywne emocje, a mimo to jak widać przeczytałam kolejny. Po co w zasadzie kontynuować serię która mnie rozczarowała? Wszystko przez to ogłupiające zakończenie. Gdyby nie ono, na pewno nie dałabym się namówić na kolejny tom, który o ironio! szalenie mi się spodobał!

„Jak to możliwe, ze tak krótkie słowo może wywołać tak ogromną złość?

I jak to możliwe, ze pojedyncze zdanie może całą tę złość w jednej chwili zmienić w strach?”

Wydarzenia są bezpośrednią kontynuacją „Serca w kawałkach”. Kiedy dotarłam do zakończenia byłam dosłownie wykończona niedojrzałością i rozchwianiem emocjonalnym bohaterów, wyobraźcie więc  sobie jakie było moje zdziwienie kiedy odkryłam, że tym razem nie są oni ani odrobinę irytujący, ich czyny są całkiem zrozumiałe i co najciekawsze, potrafią przeprowadzić sensowną rozmowę bez krzyków, płaczu i trzaskania drzwiami, choć w ich książkowym świecie drugi i trzeci tom dzielą zaledwie minuty. Zaskoczenie było jak najbardziej pozytywne, zwłaszcza, że w obliczu zaistniałych wydarzeń ich nowo nabyta dojrzałość okazała się bardzo przydatną cechą.

Tym razem autorka bardziej skupia się na klątwie ciążącej na klifach. Pojawiają się wizje i sny, które zaczynają układać się w mroczną lecz logiczną całość, wszystko spowija mgiełka tajemnicy, grozy i odrobiny szaleństwa, a więc tego, czego mogliśmy już zasmakować w pierwszym tomie. Na scenę wraca Charlie, która wcale nie jest tak bardzo martwa, jak wszystkim się wydawało. Dziewczyna wprowadzi sporo zamieszania, ale także obłędu do powieści, bo coś jest z nią zdecydowanie nie tak. Akcja jest dynamiczna, stale coś się dzieje, a kolejne elementy układanki autorka podsuwa nam stopniowo, celowo zwodząc, by za chwilę mocno zaskoczyć. W końcu jednak miałam wrażenie, że pani Lange naprawdę wie o czym pisze, i że zaplanowała wszystko z wyprzedzeniem, a nie, jak w przypadku drugiej części, łączy przypadkowe elementy nie mające sensu jako całość.

„Kiedy dwoje ludzi jest bardzo blisko, odruchowo czują potrzebę, by szeptać. A to dlatego, że ich serc też nie dzieli wiele i głośno wypowiadane słowa są zbędne. Serca moje i Davida były tamtego wieczoru tak blisko siebie, że w końcu rozumieliśmy się bez słów.”

Wydaje mi się, że autorka niezbyt dobrze przemyślała fabułę całej trylogii zanim zaczęła ją pisać. Pierwszy tom jest niezły jeśli znamy go za zamkniętą całość. Drugi wydaje się oderwany od rzeczywistości próbujący na siłę zawrócić kijem rzekę, której nurt autorka sama wyznaczyła. W trzecim z kolei jakby odkryła, co tak naprawdę chce przekazać czytelnikowi swoją opowieścią, która potrafi wciągnąć, zaskoczyć, a nawet przerazić w odpowiednim momencie. Pytanie tylko, dlaczego dopiero teraz?

O CZYM?  „Serce z popiołu”, to bardzo udane zwieńczenie trylogii, w którym wszystkie wątki zostają satysfakcjonująco rozwinięte i zakończone. Nie zabraknie tu dynamicznej akcji, szczerych uczuć i mrocznych tajemnic, a bohaterowie wreszcie pozwalają się polubić. Nadal twierdzę, że poprzednia część była zbędna i pozbawiona sensu, ale autorka zdecydowanie rekompensuje to tym razem. Zwieńczenie historii Juli i Davida bardzo pozytywnie mnie zaskoczyło i cieszę się, że je poznałam. Jeśli więc, podobnie jak ja, mieliście wątpliwości czy warto brnąć w tą historię mimo poprzedniego rozczarowania, mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że naprawdę warto, bo dopiero teraz autorka w pełni rozwija skrzydła i udowadnia, że opłacało się dać jej jeszcze jedną szansę.

Ocena: 6/10

Trylogia Serca:

Serce ze szkła | Serce w kawałkach | Serce z popiołu

Za książkę dziękuję Wydawnictwu Muza!