Cwaniaczek. Przyjemniaczek. Przystojniaczek. Poznajcie Deadpoola!

reżyseria: Tim Miller | gatunek: akcja, komedia, romans | 120 minut | premiera: 12 lutego 2016 r.

OFICJALNY OPIS:

Ekranizacja jednego z najoryginalniejszych komiksów Marvel Comics. Wade Wilson (Ryan Reynolds) - niegdyś agent służb specjalnych, a obecnie najemnik - poddany zostaje nielegalnemu eksperymentowi, w wyniku którego nabywa niezwykłych mocy samouzdrawiania. Odtąd staje się znany jako "Deadpool" i wyposażony w nowe zdolności oraz czarne poczucie humoru wyrusza z misją wymierzenia sprawiedliwości człowiekowi, który niemal zniszczył mu życie.

FILMWEB.PL

ZWIASTUN:

RECENZJA:

„Może i jestem super, ale żaden ze mnie bohater”

O „Deadpoolu” głośno było na długo przed premierą wszyscy czekali, wypatrywali, rezerwowali bilety z wyprzedzeniem. Ponieważ daleko mi do fanki komiksów, a ksywka Deadpool była mi całkowicie obca, nie ekscytowałam się zbytnio i do kina wcale mi się nie spieszyło. Jedyne, co nie dawało mi spokoju to pogrom facebookowych memów z butelką Ajaksu przechrzczoną na Francisa. Teraz po seansie już wiem dlaczego Ajaks, dlaczego Francis i dlaczego Deadpool. Zabawa była przednia, a ja nie żałuję ani minuty seansu.

Jeśli miałam jakieś wątpliwości, czy komediowa odsłona Marvela przypadnie mi do gustu, twórcy filmu rozwiali je już na samym początku, dla przykładu ośmieszając samych siebie w napisach początkowych. Główną rolę gra boski idiota, jego najlepszy kumpel to przygłup dla beki, reżyserem z kolei jest przepłacone popychadło do spółki z dupkami, czyli producentami. Już sam wstęp daje więc  do zrozumienia, że do filmu trzeba podejść z dystansem, odprężyć się w kinowym fotelu i po prostu dać się rozśmieszyć, bo powodów do śmiechu jest w tym filmie bez liku.

Jeśli bliżej się przyjrzeć, sama fabuła wcale do zabawnych nie należy. Wade Wilson, wydalony z wojska rozrabiaka, żyjący poza prawem, zarabia na życie kopiąc tyłki innym, teoretycznie jeszcze gorszym gościom. Kiedy spotyka kobietę, dla której warto nieco zwolnić i się uspokoić, spada na niego ogromny cios. Nowotwór powoli, lecz nieubłaganie niszczy cały jego organizm pozbawiając szans, perspektyw i złudnego szczęścia. Zdesperowany Wade przyjmuje nietypową propozycję i bierze udział w eksperymencie, który ma go uzdrowić. Efekty uboczne okazuję się jednak gorsze, od najpotworniejszego koszmaru, a Wade, teraz już Deadpool, myśli tylko o jednym. O zemście.

Brzmi klasycznie i schematycznie, bo tak właśnie jest, i co ciekawe, tak być powinno. „Deadpool” jest tak naprawdę parodią komiksowych super bohaterów i ich odbiciem w krzywym zwierciadle. Wszystko jest tu niepoprawne, nieprzyzwoite i nie takie jak być powinno. Próżno tu szukać bohaterskich czynów, heroizmu i walki w imię dobra (z drobnymi wyjątkami). Znajdziecie tu z kolei mnóstwo zabawnych postaci, śmiesznych sytuacji i wywołujących rechot dialogów (owszem zdarzały się też takie zwyczajnie żenujące, ale w końcu każdego śmieszy co innego, a na tym filmie śmiać ma się każdy).  Najwięcej zamieszania robią jednak bohaterowie, którzy klasyczne, pełne schematów tło zmieniają w istną jazdę bez trzymanki. Każdy ma w sobie „to coś” i absolutnie wszyscy wzbudzają zachwyt. Zaskakująco uprzejmy, blaszany koleś z rosyjskim akcentem, znudzona nastolatka, znana jako Nastoletnia Głowica Jądrowa, niewidoma staruszka z pralni, spontanicznie sarkastyczny barman, Ajaks (dla przyjaciół Francis), czy pełna charyzmy Vanessa, ukochana Wade’a- nie da się nie polubić tych zwariowanych (czasem ześwirowanych) bohaterów. Najwięcej humoru zapewnia jednak sam Deadpool, który nawet poddawany torturom nie traci rezonu. Takiego Reynoldsa jeszcze nie znałam i byłam zaskoczona, że ten słodki, przystojny aktor potrafi zagrać tak kontrowersyjną postać.

Na koniec ciekawostka, skierowana głównie do wciąż nieprzekonanych kobiet, które nie chcą wybrać się na film ze swoimi mężczyznami. Teraz wyjaśnię Wam dlaczego, to produkcja równie intrygująca dla obydwu płci, a wprost stworzona dla par. Choć prym wiedzie tu akcja, nie zabraknie rozrób, bijatyk i poucinanych kończyn, tak naprawdę fundamentem i motorem napędowym filmu jest… wątek romantyczny. Eksperyment, bójki, żądza zemsty- to wszystko przez miłość. I to nie sztuczną czy przesłodzoną, ale głęboką, gorącą i pełną namiętności. Nawet delikatna romantyczka (na przykład, ja) znajdzie tu coś typowo dla siebie.

Podsumowując: jeśli chcecie poznać super bohatera w zupełnie innej, niegrzecznej odsłonie, a przy okazji zrelaksować się i pośmiać polecam Wam „Deadpoola”. Reynolds jakiego nie znacie, bohaterowie, których watro zapamiętać i teksty, których nie da się pozbyć z umysłu- to mogę Wam zagwarantować. Wszystkich zapraszam więc do kina, a ja tymczasem poobklejam swoje butelki Ajaksa :-)

OCENA: 8/10