„Wszechświaty. Utopia”- Leonardo Parignani

Wyd. Dreams/ 352 str./ 44,90 zł/ 12.10.2015 r.

Gdy umysł pozostaje ostatnią nadzieją

Alex, Jenny i Marco przeżyli rzeczy o jakich innym nawet się nie śniło. Widzieli upadek cywilizacji, odnaleźli się w innym wymiarze, udało im się przetrwać koniec świata w mistycznym świecie zbudowanym ze wspomnień. W końcu odrodzili się w nowej cywilizacji, rozpoczynając życie po raz kolejny. Miejsce, w którym się znaleźli jest bezpieczną ostoją, nieświadomi swoich poprzednich wcieleń mogliby tam wreszcie przeżyć życie w spokoju i szczęściu. Nie dane im będzie jednak długo cieszyć się normalnością. Dzięki strzępkom wspomnień Marco odkrywa, kim tak naprawdę jest on i jego przyjaciele. W innym wszechświecie znajduje się osoba, która podobnie jak oni, potrafi podróżować między równoległymi rzeczywistościami. Ta sama  osoba w innym wymiarze uczyniła z Alexa i Jenny króliki doświadczalne i nie zawaha się przed niczym by zawładnąć całym Multiwersum. Chyba, że ktoś w porę ją powstrzyma.

„Lubię myśleć, że chwytam strzępy nieskończoności. Życie to ciągły cykl, nie da się go zatrzymać. Po końcu następuje zawsze początek. Po śmierci odrodzenie.”

Każdy kolejny tom serii „Wszechświaty” jest dla mnie ogromną zagadką. Pierwszy okazał się fascynujący, choć jakby niekompletny i nieprzemyślany. W drugim autor wreszcie odnalazł drogę którą chciał podążać, niestety trafił na nią odrobinę za późno by w pełni usatysfakcjonować czytelnika. W trzecim z kolei w końcu ukazuje nam kompletną i dopracowaną historię, która wreszcie zyskuje sens jakiego brakowało jego poprzedniczkom. Z każdym tomem autor wyraźnie rozwija skrzydła i daje coraz lepszy pokaz swojej wyobraźni. Granice między poszczególnym częściami są jednak bardzo wyraźne, przez co czytelnik może poczuć się odrobinę zagubiony i zdezorientowany.

Seria od samego początku miała ogromny potencjał, jednak zawsze czegoś w niej brakowało. Teorie wymyślane przez autora wydawały się tak skomplikowane, że trudne do pojęcia, a opisy , choć piękne i malownicze, nie miały większego sensu. W końcu jednak autor wychodzi na prostą i udaje mu się wytłumaczyć wszystko tak, jak powinno zostać wytłumaczone, przez co wszechświaty nie wydają się już tak odległe i nierealne jak wcześniej.

„Jego usta delikatnie dotknęły jej warg. Ciemność i cisza były oprawą tej chwili poza czasem, chwili zapisanej w księdze przeznaczenia, chwili, która nareszcie dla nich nadeszła, daleko od całego świata.”

Akcja przyspiesza i zwalnia na przemian. Razem z bohaterami zostajemy wplątani w wir intryg i dramatycznych wydarzeń. Po raz kolejny spotkamy się ze starymi przyjaciółmi, choć niekiedy będą mieli inne twarze, poznamy również nowych sprzymierzeńców i nowych wrogów. Nie zabraknie emocji i zwrotów akcji, a finał niejednego zaskoczy.

O CZYM?   Leonardo Patrignani po raz kolejny odpowiada na pytanie, co by było gdyby nasz świat nie był jedynym. Zabiera czytelnika w fascynującą podróż przez równoległe rzeczywistości, zadziwia złożonością i wielowymiarowością stworzonego przez siebie świata. W końcu daje nam też satysfakcjonującą i w pełni dopracowaną powieść, która nie rozczaruje żadnego fana serii, a tych lekko zawiedzionych w końcu usatysfakcjonuje.

OCENA:

8/10

 Trylogia:

"Wszechświaty" |"Pamięć" |"Utopia"

Za książkę dziękuję Wydawnictwu Dreams