„Tease”- Amanda Maciel

Wydawnictwo Muza/ 320 str./ 34,90 zł/ 09.09.2015 r.

Krucha granica między katem, a ofiarą

Kiedy nastolatek popełnia samobójstwo wszyscy zaczynają pytać „dlaczego to zrobił?”. Jednak drugim pytaniem jakie przychodzi wszystkim do głowy jest: „przez kogo?”. Sara oraz jej przyjaciółka i kilku kolegów, zostali oskarżeni o znęcanie się nad Emmą Putam, która niedawno odebrała sobie życie. Choć nastolatkowie nie czują się mordercami, mają na swoim sumieniu kilka istotnych grzechów. Nie mogą się wyprzeć dręczenia Emmy w Internecie, nie zaprzeczą również wyzwiskom jakimi obrzucali ją w szkole. To wszystko w połączeniu z kruchą psychiką dziewczyny skończyło się najgorszą możliwą tragedią. Wina grupy zawistnych dzieciaków wydaje się pewna i przesądzona, jednak jak udowadnia Amanda Maciel, czasem warto pozwolić oskarżonemu  opowiedzieć swoją wersję wydarzeń.

„To Emma miała ostatnie słowo. Na zawsze pozostanie tą twarzą, tym ładnym szkolnym zdjęciem w gazecie. A my tymi potworami, które popchnęły ją na skraj przepaści. (…) Nikt nie rozumie, że Emma skacząc w tę przepaść, pociągnęła nas wszystkich ze sobą.”

 Nawet jeśli nie jesteście już nastolatkami, z pewnością pamiętacie tamten czas i przyznacie mi rację, że nic nie jest wtedy czarne ani białe. Podobnie jest w historii, którą poznajemy z punktu widzenia oskarżonej Sary. Dzięki akcji która naprzemiennie kursuje między „przed” i „po” samobójstwie Emmy, możemy przyjrzeć się dokładnie zarówno okolicznościom tragedii jak i jej konsekwencjom. Choć zachowanie głównej bohaterki a zarazem narratorki, chwilami było nie do przyjęcia, nie da się ukryć, że Emma też nie była święta. Prawdę mówiąc, czytając niektóre opisy jej zachowania, czułam do niej autentyczną niechęć. Sypianie z chłopakami swoich koleżanek, zdecydowanie nie znajduje się na liście popieranych przeze mnie zachowań, jednak psychiczne znęcanie nad słabszymi, również nie jest w porządku. Tak naprawdę różnica między Emmą i Sarą polegała jedynie na tym, że ta druga miała więcej sprzymierzeńców, autorka jednak udowadnia, że ten rodzaj przewagi trawa tylko do pewnego czasu i dręczyciel, równie szybko może zmienić się w ofiarę.

„Wszyscy myślą, że jestem okropna, i może mają rację. Wszyscy codziennie roztrząsają szczegółowo, jakim jestem strasznym człowiekiem, i za późno już na to, żeby cokolwiek zmienić, a tym bardziej czyjeś zdanie. Albo czyjeś życie.”

Autorka bardzo dokładnie kreśli portret psychologiczny oprawcy, bez usprawiedliwiania i ubarwiania faktów. Ukazuje jak destrukcyjny wpływ na umysł młodego człowieka może mieć toksyczny przyjaciel i jak niewiele trzeba by zmienić życie drugiego człowieka w piekło. Pani Maciel świetnie odnajduje się w brutalnym, pozbawionym reguł świecie nastolatków, nie ma problemów ze znalezieniem właściwych słów na opisanie ich myśli, czynów i zachowań. Szczerość tej historii może wywoływać zdziwienie, może szokować i przerażać, ale wspominając licealne czasy muszę oddać autorce słuszność- takie rzeczy faktycznie mają miejsce i w mniejszym lub większym stopniu, dzieją się w każdej szkole. Sama Maciel pisząc swoją powieść inspirowała się z resztą prawdziwymi wydarzeniami, co tylko dodaje powieści autentyczności.

O CZYM?   „Tease” czyli z  angielskiego dokuczać, dręczyć, to idealny tytuł dla tego typu powieści. Znajduje on odzwierciedlenie nie tylko w zachowaniu bohaterów, ale opisuje również stan głównej bohaterki po tragedii do której się przyczyniła. Samobójstwo Emmy było bowiem dla Sary wydarzeniem, całkowicie niszczącym życie. Nastolatka musi się mierzyć ze społecznym napiętnowaniem, nagonką mediów, a także rodzinnymi problemami. Wkrótce sama staje się tą, której wszyscy nienawidzą. Autorka porusza szereg szalenie ważnych kwestii, opowiada o znęcaniu się nad innymi, o toksycznej przyjaźni, nienawiści. Ale także o nadziei, powolnym przyznawaniu się do błędów i poczuciu winy. O śmierci, przebaczaniu i pokonywaniu własnych słabości. Bez wątpienia jest to ważna książka, którą warto przeczytać i przedyskutować. I choć nie trafiła ona do mnie do końca tak jak powinna, jest zdecydowanie warta poznania i zapamiętania.

 Ocena:

7/10

Za książkę serdecznie dziękuję Wydawnictwu Muza!