„Plaga samobójców”- Suzanne Young

Wyd. Feeria Young/ 455 str./ 37,90 zł/ 23.09.2015 r.

Can you love me again?

Nasz świat o zarania dziejów atakują najróżniejsze plagi. Mieliśmy już do czynienia z szarańczą, głodem, ciemnością i wszelkimi epidemiami chorób. Plagi niszczyły nasz świat od zawsze, jednak nie da się nie zauważyć, że ostatnio to właśnie my wyrządzamy najwięcej szkód. Nadszedł więc czas na nowy rodzaj zagrożenia. Tym razem,  jesteśmy nim my sami, a Suzanne Young znalazła bardzo drastyczny sposób by nam to udowodnić.

Świat opanowuje tajemniczy wirus. Panoszy się on w umysłach młodych ludzi przynosząc ból i cierpienie, w efekcie doprowadzając ich do samobójstwa. Nikt nie wie skąd wzięła się tajemnicza choroba ani co ją wywołuje. Jedynym ratunkiem dla zarażonych nastolatków wydaje się być Program- specjalna terapia usuwająca złe i zarażone chorobą wspomnienia. Choć młodzi ludzie boją się zachorować, znacznie bardziej obawiają się właśnie Programu, który zabiera im całe dotychczasowe życie nie pozostawiając w pamięci, żadnych ważnych przeżyć, ani uczuć. Nikt nie chce stać się wydrążoną, pozbawioną wspomnień marionetką w rękach rządu. Paradoksalnie, niektórzy wolą nawet odebrać sobie życie, by nie dostać się do budzącego grozę ośrodka dla zarażonych.

Główna bohaterka, Sloane, robi wszystko, by  nie trafić do takiego właśnie ośrodka. Każdego dnia udaje, że ma się świetnie, w samotności cierpi jednak po stracie ukochanego brata, który padł ofiarą epidemii i popełnił samobójstwo. Głównym powodem do życia jest dla Sloane jej chłopak, James. Łączy ich ogromna miłość, są dla siebie wsparciem, ostoją i siłą. Wkrótce jednak przekonają się jak nierówna jest walka z Programem i jak wielkie szkody może on im wyrządzić. Czy uda im się ocalić od zapomnienia swoje uczucie?

Sięgając po powieść liczyłam po prostu na dobrą dystopię, nie spodziewałam się jednak jak silnym ładunkiem skrajnych emocji zaatakuje mnie autorka. Suzanne Young jest jedną z najbardziej okrutnych autorek z jakimi miałam ostatnio do czynienia. Sprawiła, że pokochałam wykreowanych przez nią bohaterów, a potem zrobiła coś czym złamała mi serce. Jednych bezceremonialnie wykreśliła ze swojej opowieści, sprawiając, że stali się jedynie kolejnymi cyframi w tragicznych statystykach. Innym z kolei zniszczyła nawet ten nędzny kawałeczek szczęścia, który udało im się zachować. Praktycznie od pierwszej strony zaatakował mnie przeraźliwy smutek, przygnębienie i uczucie bezsilności. Gdzieś tam, za burzowymi chmurami kryje się jednak promyk nadziei, który wkrótce nieśmiało wyjrzy zza horyzontu. Tylko czy pogrążeni w samobójczych myślach bohaterowie, będą w stanie w porę go dostrzec?

Cały Program, to tak naprawdę jeden wielki teatr, bawiący się chorymi nastolatkami niczym marionetkami pociąganymi za sznurki. Jeśli ktokolwiek z jego uczestników myśli, że może go przechytrzyć, jest w ogromnym błędzie. Nierówna walka budzi ogromny sprzeciw i jednocześnie uczucie bezsilności. Choć po przeczytaniu pierwszej z trzech części, na które podzielony jest ten tom, miałam o wiele bardziej dramatyczne wyobrażenie o Programie, moje rozczarowanie nim było tylko chwilowe. Z każdą kolejną stroną byłam pod coraz większym wrażeniem łagodnej, choć nieuchronnej skuteczności terapii, która pozbawiała młodych ludzi wszystkiego, czym byli.

A teraz wisienka na torcie, czyli to, co najbardziej uwielbiam w powieściach. Choć w dystopiach wątek romantyczny przeważnie nie jest potrzebny, a nawet zbędny, tutaj stanowi fundament i podstawę całej powieści. Wszystko sprowadza się do uczucia, które łączy Jamesa i Sloane. Uczucia wyjątkowego i dopieszczonego w najdrobniejszych szczegółach, a jednocześnie nie nachalnego i drażniącego dla odbiorców. Po przeczytaniu wszystkich trzech części powieści mogę jedynie rozpływać się nad talentem autorki i kunsztem z jakim splotła wszystkie fakty ze sobą tworząc nie tylko spójną i ciekawą fabułę, ale też przepiękną i wzruszającą opowieść o miłości, której nic nie jest w stanie zniszczyć.

O CZYM?   „Plaga samobójców”, to okrutna i przejmująca opowieść o walce nie tylko o własne życie, ale także o tożsamość i wspomnienia. Ta smuta opowieść przemyca w postaci metafor wiele ważnych wartości, ukazuje wyraźnie granice między pomocą, a okrucieństwem, między troską, a pozbawieniem wolnej woli. To także opowieść o emocjach i o tym, że nie wolno ich w sobie tłumić. Wręcz przeciwnie, to hymn uczuć, który powinien brzmieć z całą mocą i nigdy nie cichnąć. Zakochałam się w tej powieści, w bohaterach, w piórze autorki i w jej umiejętności pozbawiania mnie tchu każdym kolejnym wersem. Dlatego czytajcie i nie przechodźcie koło tej książki obojętnie. A jeśli dacie się skusić, gwarantuję, że długo pozostanie ona w Waszych sercach.

 Ocena:

9/10

Seria Program:

„Plaga samobójców”

„Krucjata samobójców”

Dziękuję Wydawnictwu Feeria Young za egzemplarz do recenzji!

nic tak nie zachęca jak kilka ujęć "na żywo" ;-)

Podczas czytania, nie wiedzieć kiedy powstała w mojej głowie mała playlista. Na pewno pozwoli Wam wczuć się w klimat powieści.

MINI PLAYLISTA:

Nie ma chyba doskonalszej piosenki na początek tej playlisty. nawet jeśli nieco naciągam w tym momencie jej kontekst.

____

Przejmująca piosenka idealnie oddająca klimat powieści. Szczególnie jeśli chodzi o jej pierwszą część.

____

Jedna z moich ulubionych piosenek! Do tego świetnie opisuje zagubienie bohaterów w dalszej części powieści.

____

Zgodnie z tytułem recenzji, tego utworu nie mogło zabraknąć na liście. Jego tekst rozbrzmiewał w mojej głowie szczególnie pod koniec powieści.

Powieść kupicie między innymi na empik.com