„Hercules” (film)

Opis:

Ziemia, czternaście tysięcy lat temu. Udręczona dusza półboga błąka się po świecie. Herkules (Johnson), syn potężnego Zeusa, przez całe życie nie zaznał niczego prócz cierpienia. Po wykonaniu dwunastu ciężkich prac i utracie rodziny, poświęca się krwawym bitwom. Tylko one przynoszą mu ukojenie. Za towarzyszy ma szóstkę podobnych mu straceńców, których łączy zamiłowanie do wojny i nieustająca bliskość śmierci. Ich los odmienia się, gdy król Tracji (Hurt) zechce, by uczynilii jego armię najpotężniejszą na świecie. Zagubione dusze dostrzegą, jak nisko upadły, gdy stworzą wojowników równie bezwzględnych i żądnych krwi, jak one same.

Zwiastun:

Recenzja:

Legenda, czy prawda ukryta w legendzie?

Nie znam chyba osoby, która nie lubiłaby mitologii. Bo w sumie czego tu nie lubić? Cudowny klimat, mityczni bogowie, niezwykłe opowieści. No i herosi oczywiście. Pół bogowie, pół śmiertelnicy, obdarzeni nadludzką siłą i mądrością. Perseusz, Achilles a nawet Percy Jackson. Wszyscy znamy ich historie. A co z synem Zeusa, Herculesem? Mogło by się wydawać, że i jego znamy od podszewki, jednak Brett Ratner udowadnia, że prawda nie zawsze jest taka jak się wydaje.

Wszyscy znają legendę o dwunastu pracach Herculesa, które zostały na niego nałożone, jako kara za wymordowanie rodziny. W filmie jednak wątek ten jest zaledwie wspomniany i przedstawiony zupełnie inaczej.  Tym razem słynny heros nie działał sam, a celem prac było zdobycie sławy i chwały. Hercules jest tak naprawdę najemnikiem, który wraz z grupą podobnych mu wojowników walczy w imieniu królów. Oczywiście za odpowiednią odpłatą. Wątek jego rodziny jest owiany mgłą tajemnicy. I choć wieść głosi, że sam zamordował swoich bliskich, nikt nie zna prawdy, nawet on sam. Udręczony koszmarami i cierpieniem Hercules postanawia udać się do miejsca gdzie będzie mógł w spokoju doczekać końca swoich dni. Jednak nieoczekiwanie córka króla Tracji Ergenia (Rebecca Ferguson) prosi go o pomoc w walce z okrutnym buntownikiem. Heros nie podejrzewa jednak, że walka odmieni całe jego życie.

„Hercules” Bretta Ratnera to legenda w nowej odsłonie. Odrobinę rozczarował mnie fakt, że cała mitologia skupiona była jedynie na początku filmu i okazała się jedną wielką ściemą. Jednak jak się okazało, nie tak do końca. Film będzie więc sporym zaskoczeniem dla fanów mitologii, a szczególnie mitu o Herculesie. Również fani animowanej wersji, będą zdziwieni rozwojem akcji. Początkowo Hercules, kojarzony przecież z bohaterem, może się wydać rozczarowujący. W końcu okazuje się, że tak naprawdę za niezwykłą legendą kryje się nie jeden heros, a grupa złaknionych złota najemników. Jednak nie zniechęcajcie się do Herculesa, bo już po kilkunastu minutach filmu, odkryjecie, że za kilogramami muskułów i srogim wyrazem twarzy, kryje się uczciwy człowiek, który wiele w życiu stracił.

Zatrzymajmy się więc na chwilę, nie tyle przy samym Herculesie, co przy Dwaynie Johnsonie, odtwórcy roli słynnego herosa. Od kiedy zobaczyłam plakat filmowy miałam naprawdę spore wątpliwości czy Dwayne to właściwy człowiek na właściwym miejscu. Aktor kojarzy mi się głownie z filmami akcji, gdzie występuje w asyście broni i szybkich samochodów, i nie da się ukryć, ze to takich filmów najbardziej pasuje. Przede wszystkim kojarzy mi się on jednak z „Królem Skorpionem”, którego wprost uwielbiam. Trzeba przyznać, że w „Herculesie” panuje podobny klimat i miałam wrażenie, że przez cały seans nie pozbędę się skojarzenia ze Skorpionem. Jak się okazało, nie ma się czego obawiać. Dwayne jako Hercules wypadł świetnie, bo dobrze czuje się w starożytnych klimatach. Odpowiednia charakteryzacja sprawiła, że nie da się w nim dostrzec Luke’a z „Szybkich i wściekłych”, a przekonująca gra aktorska pozbawiła mnie wszelkich skojarzeń z „Królem Skorpionem”. Jedynym słowem: Dwayne dał radę.

Nie można jednak zapomnieć o tym, co dzieje się na drugim planie, a dzieje się naprawdę dużo. Wszystko za sprawą dobrze dobranych aktorów, którzy robią sporo zamieszania. Mam tu głównie na myśli przyjaciół Herculesa. Najbardziej zapadł mi w pamięć Tydeus (Aksel Hennie). Najwierniejszy spośród towarzyszy herosa, znaleziony przez niego jako dziecko na polu bitwy. Choć jest półdziką niemową, wzbudził we mnie mnóstwo sympatii, a grający go Aksel Hennie dał popis świetnych umiejętności aktorskich, ponieważ stworzył niezwykle barwną postać nie wymawiając ani jednego słowa! Na uznanie zasługuje także waleczna amazonka Atalanta (Ingrid Bolsø Berdal), powściągliwy wieszcz Amfiaraos  (Ian McShane), siostrzeniec Herculesa i przezabawny baśniarz Jolaos (Reece Ritchie), który sam pragnie być wreszcie bohaterem, a także zaprawiony w boju Autolykos (Rufus Sewell). Razem tworzą barwną i dobrze dobraną bandę, i choć różni ich niemal wszystko są dla siebie jak rodzina.

„Hercules” jest filmem wprost naszpikowanym akcją, jednak nie jest to wcale akcja męcząca, a doskonale rozłożona w czasie. Przygody bohaterów śledzi się z zapałem i entuzjazmem. Dostajemy dopracowaną i spójną historię z dużą ilością wątków doprowadzonych do końca. Zwroty akcji zaskakują i robią wrażenie. Podobnie jak pięknie przedstawiony świat i ciekawe sceny walk. Dodatkowym plusem jest humor, który sprawił, że dosyć okrutna i krwawa historia zyskała na lekkości.

Nie pozostaje mi więc nic innego niż zaprosić Was do kina na tą wspaniałą produkcję. Bitewny rozmach „300” idzie tu w parze z architektonicznym przepychem „Pompei”. Szczypta humoru, mnóstwo akcji i świetni aktorzy sprawiają, że „Hercules” to idealne letnie kino niemal dla każdego widza. Polecam.

Ocena:

9/10