„Ewolucja Planety Małp”

Opis:

Kontynuacja “Genezy planety małp”, w której poznamy dalszą historię przejęcia przez inteligentne małpy panowania nad naszą planetą i upadku cywilizacji człowieka. Rosnąca w siłę rasa genetycznie zmutowanych małp pod wodzą Cezara zmaga się z grupą ludzi, którzy przetrwali atak śmiertelnego wirusa, siejącego spustoszenie dziesięć lat wcześniej. Rozejm, który udaje im się osiągnąć, okazuje się krótkotrwały. Świat staje na krawędzi wojny, której zwycięzcy staną się dominującym gatunkiem na Ziemi. Reżyseria: Rupert Wyatt, w ”roli” Cezara ponownie Andy Serkis, niezapomniany Gollum z ”Władcy pierścieni”

Zwiastun:

Recenzja:

Nowy świat, nowy sojusz

Zawsze miałam ogromny sentyment do małp. Nie jest to raczej zasługa ewolucji, która rzekomo nas z nimi łączy. Lubiłam małpy, bo uważałam je za idealny materiał na zwierzątko domowe, które mogłabym nosić na rękach i traktować jak człowieka. Po obejrzeniu „Ewolucji Planety Małp” to dziecięce marzenie nabrało jednak nieco mroczniejszego i bardziej dosłownego wyrazu.

W przypadku dystopii, opowieści nie można zacząć od razu od akcji. Świat, w który zostaniemy za chwilę wrzuceni nie jest już światem, który znamy i rozumiemy. Nie przypomina go ani wyglądem, ani zasadami, które tam obowiązują. Dlatego bardzo ważny w zrozumieniu całości jest wstęp. Twórcy „Ewolucji Planety Małp” postawili na dość ograną, ale też sprawdzoną i skuteczną formę przekazu, jaką są strzępki programów informacyjnych, tłumaczących, co się wydarzyło (zabieg ten wykorzystano wcześniej m. in. W „Na skraju jutra”).

Z krótkich urywków zdań, dowiadujemy się, że świat został zaatakowany przez tajemniczy wirus, powstały podczas testów na szympansach. W wyniku epidemii, ludzkość została zdziesiątkowana a małpy zyskały wiele bardzo ludzkich cech. Teraz po dziesięciu latach od epidemii, małpy mieszkają w klanie, a ich społeczność niczym nie ustępuje tej ludzkiej. Dowódcą klanu jest Caesar (Andy Serkis), który mimo, iż w przeszłości blisko powiązany z ludźmi, cieszy się wśród pobratymców niegasnącym poparciem i szacunkiem.  Wszystko zmienia się, kiedy na teren małp, wkracza niespodziewanie grupa ludzi. Stając w obliczu nowego zagrożenia, ale też niespodziewanego sojuszu, Caesar postanawia zaufać ludziom. Nie wszyscy są jednak w stanie wybaczyć ludziom dawno zadane rany…

W pierwszych minutach filmu nie pada zbyt wiele słów, a jeśli już, są to głównie komunikaty przekazywane na migi. Już na samym wstępie, bardzo ważny okazał się więc klimat, który miał wprowadzić widza w opowieść i pozwolić się w nią wczuć. Jeśli o to chodzi, nie miałam najmniejszych problemów z poczuciem klimatu filmu, bo został perfekcyjnie wykreowany. Autentycznie siedziałam jak zahipnotyzowana i z ciekawością śledziłam losy w klanie małp, które swoją drogą, całkiem nieźle się urządziły. Nie sądziłam, że wstęp przypominający podrasowany Animal Planet okaże się tak fascynujący. A później, kiedy do akcji wkraczają ludzie, jest już tylko lepiej.

Jeśli chodzi o ludzi i małpy, nie ma tu wyraźnego podziału na „dobrych” i „złych”. Każdy został na swój sposób skrzywdzony i ma prawo ubiegać się o odzyskanie utraconej przeszłości. Nikt nie pozostaje jednak bez winy i widz musi sam zdecydować, komu będzie życzył powodzenia. Podobał mi się również fakt, że twórcy filmu nie owijają w bawełnę i nie boją się mocnych i radykalnych zwrotów akcji. A uwierzcie mi, jest ich całkiem sporo.

„Ewolucja Planety Małp” jest kontynuacją „Genezy Planety Małp” z 2011 roku. Szczerze i bez bicia przyznaję, że poprzedniej części nie widziałam, a moje jedyne skojarzenia odnośnie filmu wiązały się z tytułem „Planeta Małp” z 2001 roku. Na całe szczęście, na tytule się kończy, bo te dwie historie łączą jedynie bardzo inteligentne małpy, które jednak w nowszym wydaniu są o WIELE bardziej wiarygodne, a ich historia, jak na mój gust- ciekawsza. Zaległości z „Genezą…” mam zamiar nadrobić i to możliwie szybko, bo choć „Ewolucję…” oglądało mi się bezproblemowo, bez znajomości części pierwszej, to jestem po prostu ciekawa jak wyglądał początek tej historii. Chętnie zobaczę też kolejną część, bo po zakończeniu nie mam już wątpliwości- kolejna część powstanie.

Nie mogę jednak nie wspomnieć o jednej bardzo istotnej wadzie. O ile zazwyczaj albo chwalę soundtracki filmowe, albo uznaję je za neutralne i nie poruszam tematu, tak tutaj muszę niestety skrytykować. Być może mam zbyt wygórowane wymagania, albo zwyczajnie się nie znam, ale jak dla mnie muzyka była najsłabszym aspektem filmu. W scenach akcji dominowała jedna, bardzo irytująca melodia, przypominająca granie na cymbałkach, kojarząca się z thrillerami z lat ’80-tych. Poza tym wszystkie melodie były bardzo neutralne i niebudzące raczej emocji, a szkoda, bo ten drobny szczegół zaważył jednak na ocenie końcowej.

Podsumowując, „Ewolucję Planety Małp” uważam za swoje osobiste odkrycie, ponieważ absolutnie nie spodziewałam się tak fantastycznego filmu. Myślę, że zachwyci on nie tylko fanów pierwszej części, ale też osoby, które nie znają jeszcze genezy tej historii. Ze swojej strony jak najbardziej polecam!

Ocena:

9/10