„Lissy”- Luca D’Andrea

Wyd. W.A.B. | Org. Lissy | 432 str. | 39,99 zł | Data wydania: 03.10.2018 r. 

Bestia, która jest wiecznie głodna…

Największe zbrodnie popełniane są z miłości. Nie inaczej było w tym przypadku. To miłość popłynęła Marlene do zdrady. Właśnie za sprawą tego uczucia, młoda kobieta postanowiła nocą okraść sejf męża i uciec nie oglądając się za siebie. Problem w tym, że odchodząc zabrała coś bardzo cennego. Cenniejszego niż mogłaby przypuszczać. Z kolei jej mąż, Herr Wegener, nie jest człowiekiem, którego można bezkarnie zdradzić i opuścić. Okrutny gangster zrobi wszystko, by odnaleźć Marlene i przedmiot wykradziony z sejfu, nawet jeśli oznacza to zlecenie poszukiwań płatnemu mordercy.

Ludzkie ścieżki lubią się plątać. Wystarczy jedna decyzja, by uruchomić lawinę zdarzeń. Gdyby Marlene w ostatniej chwili nie zmieniła trasy, jej historia mogłaby potoczyć się zupełnie inaczej. Prawdopodobnie nie zgubiła by się w górach i nie rozbiła samochodu. I nigdy nie spotkałaby Simona Kellera. Tajemniczy pustelnik ratuje młodą kobietę i zabiera do swojego domu, a właściwie samotni, wysoko w górach. Między tą dwójką rodzi się przyjaźń i wzajemny szacunek, jednak mroczne gospodarstwo i jego tajemniczy właściciel, stale niepokoją Marlene. Czy może zaufać temu ponuremu starszemu, mężczyźnie? Jakie sekrety skrywa jego dom? I kim jest mała, słodka Lissy, którą ciągle wzywa?

 

 „Lissy”, to książka naszpikowana tajemnicami. Czytelnik niczego nie może być pewien, stale zmuszony jest rozwiązywać zagadki, ale raczej dotyczą one ludzkiej duszy i psychiki. Nikt nie jest tu czarny albo biały, całkowicie dobry albo zły do szpiku kości. Za każdym bohaterem stoi jakaś historia. Przeszłość, która ukształtowała teraźniejszość. Bardzo podobały mi się te retrospekcje, dzięki którym możemy lepiej zrozumieć bohaterów i ich czyny. Pod względem charakterystyki bohaterów i przyczyn ich zachowań, książka jest dopracowana do perfekcji. Studium psychologiczne wyszło autorowi mistrzowsko, ale przecież nie tylko o to chodzi w thrillerach. Chodzi o to, żeby się bać. A pod tym względem niestety autorowi nie udało się osiągnąć mistrzostwa.

Książka, jak na thriller przystało, ma niepokojący klimat, a czytelnika nie opuszcza wrażenie, że jest obserwowany i że coś tu jest nie tak. Autor bardzo skupił się na budowaniu napięcia. Doskonale wie, jak przyciągnąć uwagę czytelnika i utrzymać ją na długi czas. Niewielkie objętościowo rozdziały, składające się z krótkich, konkretnych zdań, albo nawet pojedynczych, dobitnych słów i obowiązkowy zwrot akcji, na koniec każdego z nich, sprawiły, że pobiłam swój własny rekord w „przeczytam jeszcze tylko jeden rozdział”. Jednak mimo świetnie dopracowanej warstwy psychologicznej, chwytliwego stylu i starannie budowanego napięcia, czegoś mi w tej książce zabrakło. Uczucie niepokoju, jakoś nie mogło przerodzić się w dreszcz grozy, a dokładne omówienie przeszłości każdej z postaci odbierało książce, aurę tajemniczości. Przeważnie boimy się tego czego nie znamy i nie rozumiemy, a w tym przypadku, autor zbyt wiele wyjaśnił, by czytelnik mógł czuć się przerażony i zszokowany. Thrillerową warstwę książki ratuje zakończenie, które choć odrobinę przekombinowane, w końcu przyprawiło mnie o gęsią skórkę.

O CZYM? „Lissy”, to książka, która udowadnia, że najgorsze demony mieszkają w naszych głowach. Niezwykle dopracowana, pełna szczegółów i retrospekcji. Opowieść o mrokach duszy, ale też o sile miłości. A jednak czegoś mi tu zabrakło. Może większej ilości emocji i autentyzmu w ich przekazaniu? Może spełnienia obietnicy, że zmrozi moje serce?  Tymczasem „Lissy” okazała się dobrą książką psychologiczno-kryminalną, ale w moim odczuciu dosyć przeciętnym thrillerem. Choć ostatecznie nie zmroziła mojego serca, pozostawiła po sobie uczucie niepokoju i dobre wspomnienia. Mimo wszystko polecam, może nie fanom mrocznych thrillerów, ale dopracowanych wciągających, powieści.

Ocena:

6/10

_________________________________________________________________________