 |
| Wyd. Muza | Org. La Ciudad de Vapor | 224 str. | 34,90 zł | Data wydania: 05.05.2021 r. |
Dawno
temu, w spowitej mgłą Barcelonie…
Kiedy Carlos Ruiz Zafón ukończył dzieło swojego
życia- serię o Cmentarzu Zapomnianych Książek, postanowił zebrać wszystkie
napisane dotychczas opowiadania, nawiązujące mniej lub bardziej do tego cyklu,
i stworzyć z nich jeden tom będący ostatecznym pożegnaniem z mglistymi zaułkami
Barcelony. Nie spodziewał się jednak, że nie dożyje publikacji swojego
ostatniego dzieła, a cieniutki, ale pełen treści zbiór, będzie dla czytelników
pożegnaniem... ale z nim.
„Nawet jeśli życie nie jest snem, to przynajmniej jest
spektaklem, w którym okrutny absurd opowieści snuje się zawsze zza kulis, a
między niebem a ziemią nie ma większej i skuteczniejszej zemsty niż wykuwanie,
słowo po słowie, piękna i przemyślności, by odnaleźć sens w bezsensie rzeczy”
Książę Parnasu
Tomik liczy jedenaście
opowiadań. Najkrótsze mają zaledwie kilka stron, a najdłuższe kilkadziesiąt. I
choć Zafón przyzwyczaił mnie do o wiele bardziej rozbudowanej formy, te ubogie
w słowa historie, okazały się równie bogate w treść, co jego pozostałe książki.
Opowieści na wskroś przesiąknięte są tak charakterystycznym dla Zafóna
klimatem- enigmatyczne, mroczne, zanurzone we mgle i pełne niedopowiedzeń. Są
jak zagubione elementy świata Cmentarza Zapomnianych Książek, które wreszcie
mogę dopasować do znanej mi całości. Dla tych, którzy nie znają jeszcze dzieł
Zafóna, będą z kolei próbką jego twórczości, która, mam nadzieję, rozbudzi
apetyt na więcej.
„Komedia uczy nas, iż nie należy brać życia nazbyt serio,
tragedia zaś uczy nas, co się dzieje, kiedy nie bierzemy na serio tego, czego
uczy komedia.”
Książę Parnasu
Ciężko oceniać
ostatnią książkę pisarza, który towarzyszył mi w zasadzie od zawsze i był
wyznacznikiem literackiej doskonałości. Nie chcę się jeszcze żegnać, nie chcę
pogodzić się ze świadomością, że nie będzie już nic więcej... Jego opowieści o
pasji, poświęceniu, obsesji, miłości i o Barcelonie spowitej we mgle, pozostaną
jednak w moim sercu na zawsze.
Sam Zafón powiedział "Jesteśmy tym, co pamiętamy.
I im mniej pamiętamy, tym mniejsi jesteśmy"
Ja na pewno nie zapomnę...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Drogi czytelniku!
Bardzo dziękuję za przeczytanie mojego tekstu, to naprawdę wiele dla mnie znaczy. Znasz już mój punkt widzenia, będę bardzo wdzięczna jeśli podzielisz się również swoim. A jeśli zdecydujesz się do mnie wrócić, możesz być pewien, że najdziesz tu odpowiedź ;-)