„Wikingowie. Najeźdźcy z północy”- Radosław Lewandowski

Wyd. Akurat | Seria: Wikingowie Tom 2 | 415 str. | 39.90 zł | 26.10.2016 r. 

Wiking znajduje swoją Pocahontas w krainie Długich Ludzi

Czyli starcie kultur o jakim dotychczas nie czytałam

Kolumb, choć oficjalnie odkrył Amerykę na pewno nie dokonał tego jako pierwszy. Kilka wieków przed ogłoszeniem tego odkrycia, do Ameryki dotarli Wikingowie. Choć dotychczas abstrakcją wydawało mi się spotkanie brodatych wojowników z czerwonoskórymi Indianami, okazało się ono zaskakująco realistyczne i wyjątkowo intrygujące.

 Akcja drugiego tomu sagi o Wikingach skupia się na losach Oddiego, syna Asgota z Czerwoną Tarczą, który porzuca swoją osadę i rodaków w czasie ataku wroga. Ten haniebny czyn z pewnością zamknął mu drogę do Walhalli, jednak młody wiking tylko żywy będzie wstanie ocalić lub pomścić matkę i siostrę. Chwilowo jest jednak na obcej ziemi, gdzie jego bogowie nie mają mocy, a los postawi przed nim nowe wyzwania. Uratowanie młodej Indianki będzie początkiem zupełnie nowego rozdziału w życiu Oddiego. W osadzie dzielnych Beothuków, zwanych Długimi Ludźmi, wiking pozna nowych bogów i prawa rządzące krainą lasów. Czeka nas starcie kultur, wiele zaskakujących przygód, magicznych rytuałów i nieoczekiwany wybuch namiętności.

„Nie idź za mną- możliwe, że nie poprowadzę cię. Nie idź przede mną- możliwe, że nie pójdę za tobą. Idź obok, a zostaniemy jedną całością.”

Już sama fabuła tego tomu była dla mnie bardzo pozytywnym zaskoczeniem, ale przyjemne niespodzianki na tym się nie kończą. O ile pierwsza część była zlepkiem różnych wątków, które przenikały się raz w mniejszym raz w większym stopniu nie tworząc tak naprawdę jednolitej opowieści, tak tym razem mamy do czynienia z historią skupiającą się cały czas na tej samej grupie bohaterów. Poprzednio bardzo przeszkadzał mi fakt, że kiedy wreszcie poznałam opisywane postaci i zdążyłam wciągnąć się w ich opowieść, nagle sceneria ulegała zmianie podobnie jak bohaterowie (choć być może było to konieczne, by kolejne części były zrozumiałe i miały sens?). Nie wiem czy to kwestia przyzwyczajenia do stylu autora, czy jego lekkiej zmiany, ale ten tom okazał się również lżejszy i przyjemniejszy w odbiorze. Nadal nieco gubiłam się w terminologii, ale bardziej rozbudowany słowniczek i mapka bardzo ułatwiły odnalezienie się w treści.

Akcja nie pędzi jak szalona, jest wręcz spokojna w porównaniu do awanturniczych przygód z poprzedniego tomu, ale potrafi przyspieszyć w odpowiednich momentach. Autor skupił się niemal całkowicie na ukazaniu czytelnikowi świata Indian z XX wieku, zestawiając ją dodatkowo z kulturą wikingów, tworząc prawdziwie wybuchową mieszankę wierzeń,  zachowań i obyczajów, popartą solidnymi faktami historycznymi, które na ciekawskich czekają szczegółowo objaśnione w posłowiu.

O CZYM?  „Wikingowie. Najeźdźcy z północy”, to fascynująca przygoda, solidnie wykreowani bohaterowie, kopalnia wiedzy o dawnych bóstwach i intrygujące zderzenie odmiennych kultur. Powieść napisana jest lekko i przystępnie, mimo naszpikowania fachową terminologią imionami bogów i typowymi dla opisywanych kultur powiedzeniami. Całość przepięknie wydana, opakowana w rewelacyjną okładkę, opatrzona mapką, słowniczkiem i solidną porcją faktów historycznych. Polecam wszystkim miłośnikom przygód, szczególnie tym nieco starszym z racji, że historia jest dosyć brutalna, oraz wszystkim zafascynowanym kulturą Wikingów i Indian, bo nie spotkałam się dotychczas z serią, która tak dokładnie by o nic opowiadała.

Ocena:

8/10

Seria Wikigowie:

Wilcze dziedzictwo | Najeźdźcy z północy | Topory i sejmitary

Za książkę dziękuję Wydawnictwu Akurat