„Bogini Ciemności”- Sarwat Chadda

Zanim będzie za późno

Średnie serie mają to do siebie, że po jakimś czasie czytelnik słabo je pamięta i nie bardzo ma ochotę czytać kolejne części. Pierwsza z książek Sarwata Chaddy zalicza się właśnie do takiej kategorii. Choć nie ukrywam, że książka jest lekka, przyjemna i ciekawa, to nie robi specjalnego szału. Myślałam, że drugi tom będzie dokładnie taki sam, dlatego postanowiłam przeczytać go od razu by później nie stracić zapału. Jak się jednak okazało, moje obawy były zupełnie niesłuszne, bo książka okazała się znacznie ciekawsza od swojej poprzedniczki.

Akcja rozpoczyna się jak zwykle u tego autora, od sporej dawki akcji. Templariusze są na tropie pewnego dziecka, które prawdopodobnie jest nowym medium. Jednak nie tylko im zależy na odnalezieniu dziewczynki. Poszukują jej też polenice- kobiety ze starego klanu wilkołaczyc, czczące tajemniczą Boginię Ciemności. To właśnie jej mają złożyć w ofierze dziewczynkę nazywaną Dzieckiem Wiosny. Choć w pierwszym starciu templariusze zwyciężają, szybko okazuje się, że polenice nie mają zamiaru rezygnować. Tymczasem dziewczynka- Wasylisa zaczyna przejawiać niezwykłe nawet jak na medium zdolności, a nagły kontakt z Boginią Ciemności zdradza jej okrutne plany względem dziecka. Kiedy dziewczynka zostaje porwana, templariusze wiedzą, że nie mogą odpuścić gdyż w grę wchodzą losy całego świata. Wyruszają więc do Rosji, gdzie ukrywa się Bogini, by odnaleźć dziewczynkę zanim będzie za późno.

„Beznadziejnie? Może. Ale ludzie cały czas walczyli. To właśnie robią ludzie, prawda? Walczą z druzgocącymi przeciwnościami losu.”

Na płaszczyźnie fabularnej, autor po raz kolejny nie zawodzi, a nawet podnosi poprzeczkę. Widać, że i tym razem solidnie przygotował się do pisania powieści i skorzystał z całej masy fascynujących materiałów. Obok templariuszy w książce pojawiają się też asasyni i bogatyrowie. Razem z bohaterami zwiedzamy Moskwę, Czarnobyl i Puszczę Białowieską, a także dowiemy się, kim tak naprawdę jest Baba Jaga, jak wygląda życie rosyjskich arystokratów i jak funkcjonuje klan wilkołaków. Słowem, autor bardzo rozwija skrzydła wyobraźni i zaskakuje na każdym kroku ciekawą i zajmującą fabułą.

Nie da się nie zauważyć też bardzo pozytywnej zmiany w zachowaniu głównej bohaterki Billi. Po wydarzeniach z „Pocałunku Anioła Ciemności” wyraźnie dojrzała i stała się jeszcze twardsza. By zapomnieć o tym, co się stało, poświęciła się w pełni zakonowi i treningom. Billi jest jednak przede wszystkim kobietą, więc nie może odciąć się zupełnie od swoich emocji. Choć początkowo odnosi się do Wasylisy z rezerwą, wkrótce odkrywa w zagubionej małej dziewczynce siebie sprzed kilku lat. Nie chce dopuścić by dziecku stało się coś złego. Zaczyna mieć jednak wątpliwości, czy życie w zakonie jest lepsze od śmierci.

-Życia nie mierzy się długością trwania, ale uczynkami.”

Do akcji wkracza wielu nowych bohaterów, którzy niezależnie od tego czy są dobrzy czy źli i tak przykuwają uwagę i zainteresowanie. Tajemnice, intrygi i wątpliwości piętrzą się na każdym kroku a bohaterowie są wystawiani na ciągłe próby. Początkowo miałam autorowi za złe zbyt szybko wprowadzony wątek romantyczny, jednak poza jednym pocałunkiem okazał on się ledwie dostrzegalny i bardzo subtelny, więc w ogólnym rozrachunku wypadł pozytywnie. Zaniepokoiło mnie za to zakończenie. Ci, którzy oglądali „Inkarnację” będą wiedzieli, o co mi chodzi. Choć wydawać by się mogło, że akcja definitywnie się zakończyła (dobrze czy źle dowiecie się z lektury) to ostatnie zdanie zbija czytelnika kompletnie z tropu i każe mu się zastanowić, co tak właściwie się stało.

O CZYM?  Druga powieść Sarwata Chaddy podobnie jak pierwsza opowiada o walce zakonu templariuszy z bezbożnym, czyli istotami nocy. Tym razem gra nie toczy się o zabłąkane dusze, lecz o losy całego świata. Choć jedynka nie była zła, to i tak byłam bardzo zaskoczona jak autor się rozwinął i podniósł poziom powieści. Historia jest nie tylko ciekawsza, bogatsza i bardziej dynamiczna, ale także bardziej dojrzała i przejmująca. Autor skrótowo objaśnia, co wydarzyło się w poprzednim tomie więc jego lektura nie jest konieczna, do zapoznania się z tą częścią. Jednak bez względu na to, czy znacie „Pocałunek Anioła Ciemności” czy nie, „Boginię Ciemności” i tak serdecznie Wam polecam!

Ocena:

8/10

Seria:

Pocałunek Anioła Ciemności

>Bogini Ciemności<