„Inkarnacja” (film)

Opis:

Cara Jessup (Julianne Moore) jest specjalistką w dziedzinie rozpoznawania syndromu osobowości mnogiej. Kontakt z czystym złem uosabianym przez nowego pacjenta-przestępcę (Jonathan Rhys-Meyers) podważa wszystkie teorie naukowe Cary. Wkrótce Cara z przerażeniem odkrywa, że za zbrodnią może stać siła, która wymyka się racjonalnym metodom śledczym...

Zwiastun:

Czasem tak się zdarza, ze przeglądając filmiki na You Tube trafimy, zupełnie przypadkiem na coś naprawdę intrygującego. Ot, takie zrządzenie losu. Takim też zrządzeniem losu, od zwiastuna „Ja Frankenstein” trafiłam przypadkiem na zwiastun tajemniczego filmu, którego tytuł brzmiał „6 souls”. Od razu nasunęło mi się skojarzenie do „7 dusz” z Willem Smithem, jednak jak się okazało jedyne podobieństwo kryje się w tytule. Zaintrygowana obejrzałam zwiastun i mimowolnie zaczęłam poszukiwać tytułu w sieci. Niestety bezskutecznie. Dopiero pewien komentarz naprowadził mnie na trop i odnalazłam film. Jak się okazało ani tytuł, ani data premiery w zwiastunie nie były takie, jak być powinny. W końcu udało mi jednak dokopać do „Inkarnacji”, bo tak to się nazywa i momentalnie zabrałam się do oglądania. Powiem jedno: padłam z wrażenia!

Bohaterką filmu jest psychiatra Cara Jessup.  Akcja rozpoczyna się w momencie, kiedy kobieta, poproszona przez ojca pomaga mu przy pewnym „ciekawym” pacjencie. Mężczyzna cierpi na coś w rodzaju rozdwojenia osobowości. W jednej chwili jest jeżdżącym na wózku inwalidzkim, wrażliwym Davidem, by zaraz zmienić się w pełni sprawnego, agresywnego Adama. Lekarka jest pewna swoich teorii i skrupulatnie dąży do tego, by udowodnić Adamowi, ze jest tylko Adamem a nie Davidem, który jak się okazuje został zamordowany dwadzieścia lat wcześniej.

Jednak zamiast szybkiego rozwiązania sprawy, przed kobietą piętrzą się kolejne pytania i wątpliwości. Zaczyna ona wątpić w słuszność swoich teorii, a wręcz dopuszczać do myśli fakt, ze rozwiązanie może nie mieścić się w granicach nauki i zdrowego rozsądku. Zaangażowana w sprawę prowadzi jednak śledztwo dalej, narażając tym siebie i swoich najbliższych. Niewyjaśnione morderstwa, tajemnicze znaki, budzące grozę podejrzenia- wszystko to prowadzi do dramatycznego i przerażającego finału.

Przyznaję, początkowo dałam się zwieść. Myślałam, że przechytrzyłam producentów i rozgryzę wszystko jeszcze przed finałem.  Przeliczyłam się jednak, film niejednokrotnie mnie zaskakiwał, przerażał i wbijał w fotel. Oficjalnie film miał być horrorem, jednak ja powiedziałabym, że to raczej thriller z horrorowatą otoczką. Znajdziemy tu sporo niepokojących, ale też mrożących krew w żyłach scen, tajemnice z przeszłości, klątwę z przed lat i zło czyhające na bohaterów.

Film może poszczycić się dobrą obsadą aktorską. Julianne Moore była naprawdę świetna w swojej roli jednak na największe brawa zasługuje znany min. z roli Valentine’a w „Mieście kości” Jonathan Rhys-Meyers. Grał on w filmie więcej niż jedną rolę, co chwila zmieniał twarze i był naprawdę wiarygodny. Potwornie, przerażająco wiarygodny!

Celowo usunęłam część z opisu dystrybutora (tym razem nie chciało mi się pisać własnego), ponieważ zdradzał on bardzo ważne elementy zakończenia. A zakończenie to z pewnością największy atut filmu. Ostatnie pół godziny wywraca wszystko o sto osiemdziesiąt stopni i niesamowicie przeraża. Co najlepsze, twórcom filmu udało się mnie zaskoczyć nawet w ostatniej sekundzie, czego zupełnie się nie spodziewałam! Jestem pod dużym wrażeniem filmu i polecam serdecznie!

Ocena:

9/10