„Rozdarta”- Amanda Hocking

Między uczuciem a obowiązkiem…

Uważaj na spojlery! Recenzja 1 tomu KLIK

Kiedy dziewczyna dowiaduje się pewnego dnia, że jest superpotężną księżniczką mitycznych  trylli zazwyczaj a) jest w lekkim szoku,  b) zaczyna szaleć w radości, c) spotyka księcia i żyje długo i szczęśliwie. Życie jednak wcale nie przypomina bajki, kiedy ukochany nie jest księciem, lecz żebrakiem, którego nie możesz kochać, musisz poświęcić całe swoje szczęście dla dobra królestwa, wrogi klan chce Cię porwać z nieznanych przyczyn, piękny zamek ociekający luksusem to tak naprawdę złota klatka a w dodatku ludzie, których tak naprawdę uważasz za rodzinę są daleko od ciebie i umierają ze strachu o twoje bezpieczeństwo. Wendy jest rozgoryczona i przytłoczona rolą księżniczki, wiec używając swojego daru „przekonuje” mansklinga Rysa, by wrócili do domu. Do prawdziwego domu.

Dziewczyna nie wpadła jednak na to, że taki czyn może pociągnąć za sobą pewne konsekwencje. W końcu nie bez powodu wszyscy wojownicy Vittry ( wrogiego klanu trylli) zaatakowali podczas jej debiutanckiego balu. Wendy nie dane jest długo cieszyć się wolnością i powrotem do domu. Jeszcze tego samego wieczoru zostaje zaatakowana i wraz z bratem Mattem i Rysem zostają porwani. Budzą się w lochach siedziby króla Vittry. Pobyt w tym ponurym miejscu, choć krótki, okaże się kluczem do zrozumienia wielu tajemnic. Wendy dowie się tam rzeczy, które jeszcze bardziej zachwieją jej światem.

Nie podobał mi się fakt, że autorka idzie po najlżejszej linii oporu i wymyśla najprostsze do opisania rozwiązania fabularne. W tekście aż roiło się od momentów gdzie można było coś dopisać, opisać trochę szerzej… Dialogi też nie powalają, choć bohaterom zdarza się powiedzieć coś sensownego, często (głównie Wendy) zachowuje się jakby recytowała listę zakupów „tak”, „dziękuję”, „dobrze”, „do widzenia”. Emocje też można było nieco lepiej opisać, bo potencjał tej historii jest naprawdę wielki. Szkoda tylko, że niewykorzystany.

Wendy trafia do świata rodem z baśni, ale jak ten świat tak naprawdę wygląda? Poza pałacem i przypałacowym ogrodem wiemy bardzo niewiele. Tym razem autorka pozwoliła bohaterce trochę powędrować, lecz nie na tyle by zobaczyła wszystko, co ja sama chciałabym zobaczyć i opisała mi to. Było trochę jak w teatrze: tu, tu, tam, koniec. A tło też jest ważne nie sądzicie?

Autorka nareszcie mówi nam trochę więcej o zakazanym związku Wendy i Finna i czemu tak naprawdę jest zakazany. Serce pęka na samą myśl o tym, co będzie dalej. Jednak i tu pani Hocking nie wykorzystała pełni potencjału. Co z tego, że bohaterowie kochają się w sobie na zabój, gdy nie walczą wcale o swoje uczucie, a wręcz stale zużywają wszystkie wspólne dialogi na kłótnie. Było to trochę nużące, a już na pewno zbędne. W dodatku wokół Wendy kręciło się znacznie więcej amantów niż jestem w stanie znieść. Trójkąt? No dobra, ale chore wielokąty to już przesada. W dodatku taki rodem z „Mody na sukces”.

O CZYM?  Ponowne spotkanie z księżniczką Wendy, która wcale księżniczką być nie chce oraz z jej przyjaciółmi z Forening. Buntowniczka zaczyna powoli godzić się z losem, akceptować przeznaczenie i rozumieć powagę sytuacji, w jakiej się znalazła. Wkrótce ma zasiąść na tronie i zaczyna myśleć o odpowiedzialności z tym związanej. Jednak czy naprawdę trzeba się tak poświęcać. Czy istnieje jakiś złoty środek? Moja recenzja wygląda dosyć niepochlebnie, bo skupiłam się na tym, co w książce jest „złe”. Książka sama w sobie jednak wcale taka zła nie jest. O historia księżniczki, jak można przewidzieć jest bardzo słodka i urocza. Ma w sobie jednak też nutkę goryczy, bo przecież korona i wielkie królestwo to głównie odpowiedzialność a nie zabawa. Nie sądzę bym rozkleiła się na finale z żalu, ze to koniec, lecz będę tą pozycję wspominać, jako ciepłą opowieść na zimowe wieczory. Polecam fanom gatunku, młodszym czytelniczkom i zagorzałym romantyczkom.

Ocena:

6/10

 Trylogia Trylle

Zamieniona

>Rozdarta<

Przywrócona