„Piękne samobójczynie”- Lynn Weingarten

Wyd. Feeria Young | Org. Suicide Notes from Beautiful Girls | 336 str. | 37,90 zł | Premiera: 15.02.2018 r.

Przyjaźń, obsesja i podejrzane samobójstwo

Znalezienie prawdziwej przyjaźni, jest chyba jeszcze trudniejsze od znalezienia jedynej miłości. Czasem trafiamy jednak na osobę, z którą rozumiemy się bez słów, która jest dla nas światełkiem w ciemności, wyciągniętą ręką, gdy spadamy w dół. Taka wyjątkowa przyjaźń połączyła delikatną June i przebojową Delię. Dwie zupełnie różne dziewczyny, które jednak były gotowe zrobić dla siebie wszystko. Ich przyjaźń mogła być czymś wyjątkowym i na całe życie. A jednak przed rokiem wydarzyło się coś, co sprawiło, że June z dnia na dzień zerwała kontakt z Delią. Choć nić przyjaźni została zerwana, June nie zapomniała o łączącej je niegdyś więzi. Dlatego wiadomość o samobójczej śmierci byłej przyjaciółki okazuje się dla niej ogromnym ciosem. Takim, który powala na ziemię, po którym nie można już się podnieść. Dziewczyna nie może pogodzić się z tym, co się stało. Nie może wybaczyć sobie, że nie odebrała ostatniego telefonu od Delii, która chciała wyznać jej jakiś sekret… Czy to możliwe, że w śmierć dziewczyny był zamieszany ktoś jeszcze? June rozpoczyna prywatne śledztwo jednak okazuje się ono zaskakująco niebezpieczne dla niej samej… 

Łatwo dać się wciągnąć w opowieść June, pełną tajemnic, niedomówień, otoczoną lepką i toksyczną aurą thrillera psychologicznego. Autorka zadbała o to, by cały czas coś się działo, nie pozostawia czytelnika nawet na chwilę w stanie nudnego zawieszenia, naszpikowała książkę tajemnicami, zwrotami akcji i niedającymi się przewidzieć wydarzeniami, które w połączeniu z króciutkimi rozdziałami sprawiają, że powieść pochłania się błyskawicznie. Ciekawym rozwiązaniem okazały się częste rozdziały opisujące przeszłość, dające czytelnikowi możliwość oglądania z bliska początków przyjaźni Delii i June. Choć jest w nich pewna radość i beztroska, nie da się nie dostrzec, że coś tu jest bardzo nie tak, że wielka tragedia już kiedyś wisiała w powietrzu, razem z czymś bardzo toksycznym…

Mimo tych wszystkich plusów, jeden drażniący szkopuł nie pozwalał mi w pełni poczuć tej historii. Emocje opisywane przez autorkę wydały mi się płaskie, sztuczne i pozbawione głębi. Mimo dramatu, nie byłam w stanie poczuć smutku, śledztwo nie wzbudzało mojej ekscytacji, a motyw thrillera psychologicznego wydał mi się rozgrzebany i pozostawiony. Mimo w sumie ciekawej historii i intrygujących zwrotów akcji, ten brak prawdziwych, żywych emocji  całkowicie zabił ducha powieści. Niestety odbiło się to również na bohaterach, którzy mimo starań autorki, by nadać im odrobinę charakteru wydali mi się całkowicie płascy i nijacy. Zupełnie jak marionetki, które poruszają się tylko dlatego, że ktoś pociąga za sznurki. Największym rozczarowaniem była dla mnie narratorka powieści- June. Odnoszę wrażenie, że autorka sama do końca nie wiedziała jakim obdarzyć ją charakterem, przez co nie da się z nią utożsamiać czy chociażby polubić. Z plejady bohaterów najbarwniejsza i najbardziej tajemnicza okazała się chyba Delia, ale i jej autorka nie daje do końca rozgryźć.

O CZYM? „Piękne samobójczynie”, to połączenie thrillera psychologicznego, dramatu i lekkiego kryminału w otoczce powieści młodzieżowej. W tej historii nic nie jest oczywiste, ciężko przewidzieć jakie tajemnice zostaną ujawnione w następnej kolejności i jakie będą konsekwencje ich wyjawienia. Nie jest to lekka opowieść i mimo, że szybko się ją czyta, wymaga sporej dozy skupienia. Czytanie książki przypomina mozolne wspinanie się pod górę w ciągłym napięciu i oczekiwaniu, co zobaczymy, kiedy wreszcie dotrzemy na szczyt. Autorka stawia na kilka nietypowych rozwiązań i naprawdę byłam ciekawa, jak zakończy całą opowieść, ale finał okazał się potwornie rozczarowujący. Autorka pozwoliła by całe napięcie i oczekiwania spiętrzyły się w wieli stos i pozostawiła go dokładnie w tej formie, skłaniając czytelnika by sam dopisał zakończenie tej historii. Mnie jednak takie rozwiązanie nie satysfakcjonuje, liczyłam na bardziej dopracowane i pełne emocji zakończenie, tymczasem dostałam finał urwany w martwym punkcie, jedynie z sugestią co stało się dalej, nawet bez większej puenty na koniec. Szkoda, bo ta historia mimo znanego motywu miała predyspozycje, by wybić się na tle innych, podobnych opowieści. Niestety moim zdaniem potencjał jaki w niej drzemał nie został należycie wykorzystany. Książkę mogłabym podsumować jednym słowem: dziwna. Była w niej pewna obietnica, było coś innego, a jednak ostatecznie pozostawiła tylko gorzki posmak rozczarowania, bo nie udźwignęła ciężaru oczekiwań.

Ocena:

6/10

____________________________________________________