"Miasto Kości" (kino)

Dary Anioła:

Miasto Kości

Życie Clary jest całkiem normalne. Do czasu.

 Dziewczyna wciąż rysuje dziwne znaki, widzi rzeczy, których nie widzą inni ludzie, a pewnego dnia zostaje świadkiem morderstwa, którego nikt nie jest w stanie dostrzec. Akcja nabiera tempa, kiedy matka dziewczyny () zostaje porwana a w zdemolowanym mieszkaniu Clary spotyka… demona.

 Czy dziewczyna może zaufać Jace’owi i jego przyjaciołom, którzy twierdzą, że demony istnieją a oni jako Nocni Łowcy chronią przed nimi świat? Czy uwierzy, że tak naprawdę wcale nie jest zwykłą śmiertelniczką tylko jedną z nich? I czy słuchanie serca to w tym przypadku dobre rozwiązanie?...

Zobacz, co niewidzialne.

Odkryj swoje przeznaczenie…

O ekranizacji pierwszego tomu sześciotomowej trylogii (tak, ja też uważam, że strasznie głupio to brzmi, ale autorkę poniosło) huczy od dawna. Fani z ekscytacją śledzili poczynania ekipy, gorąco komentowali wybór aktorów, a później pierwsze plakaty i zwiastuny. O filmie było głośno jeszcze zanim powstał. A teraz, po premierze? Jako jedna z fanek serii wybrałam się do kina by sprawdzić, czy ekipie „się udało”. A teraz opowiem wam o wrażeniach.

Do kina wchodziłam z niemałymi obawami. Głupia sprawa, przecież do kina człowiek idzie by się zrelaksować, prawda? Ja jednak strasznie się bałam. A czego? Rozczarowania. Spójrzmy tylko na takie produkcje jak całkowicie niepodobny do książkowego pierwowzoru „Percy Jackson” czy nie do końca udane „Piękne Istoty”. Jak się jednak okazało z „Miastem Kości” wcale nie było tak źle. Co więcej: było bardzo dobrze!

FABUŁA:

Ci, którzy przed przyjściem do kina powtórzą sobie lekturę, by być „na świeżo”, lub zwyczajnie mają obsesję i czytają sobie serię na wyrywki przed snem, mogą wyjść z kina lekko rozczarowani. Choć film oddaje fabułę w miarę wiernie, to nie udało się jednak pokazać wszystkiego, co powinno zostać pokazane. Zanim się wkurzycie, pomyślcie jednak ile czasu zajęło wam czytanie książki. Film trwa ok. dwie godziny, więc nie ma takiej możliwości, by wszystko zmieścić w tak okrojonych ramach czasowych. To, co najważniejsze zostało jednak przedstawione, co bardzo mnie cieszy.

Dla tych, którzy czytali książkę, pewna ciekawostka: scena w ogrodzie oraz późniejsza, przed drzwiami Clary jest identyczna jak w książce!

STRONA WIZUALNA:

To chyba, obok dobrej fabuły oczywiście, jedna z najważniejszych kwestii, decydujących o tym czy film się spodoba. Zdarzają się filmy ciekawe, lecz całkowicie nieciekawie zrealizowane, lub takie, które brak jakiejkolwiek fabuły nadrabiają oszałamiającą grafiką i ogłupiającymi kolorami. „Miasto Kości” pod względem wizualnym jest filmem bardzo widowiskowym. Mamy tu imponujące budynki, rzeźby, demony, ale też takie drobnostki jak detale czyli tatuaże czy stroje aktorów. Wszyscy z pewnością będą zaskoczeni skąpym ubiorem Clary w scenie na przyjęciu u Magnusa oraz jego, niemniej skąpym strojem ;-)

Jeśli miałabym porównywać ogólną grafikę (choć porównywać nie lubię!) to zestawiłabym film z „Harrym Potterem”. Ten sam przepych i dbałość o szczegóły. Coś pięknego.

AKTORZY:

Lily Collins jako Clary Fray wypadła naprawdę wiarygodnie i przekonywująco. Na jej niekorzyść wpływa jedynie niedostateczna rudość włosów. Gra aktorska jest satysfakcjonująca, dobrze wczuła się w graną przez siebie postać i oddała jej charakter.

Jamie Campbell Bower jako Jace Wayland- dużo osób protestowało przeciwko temu wyborowi. Do roli Jace’a już od bardzo dawna typowano Alexa Pettyfera i choć był on brany pod uwagę na ostateczny wybór wpłynęło kilka czynników. Po pierwsze: Alex wyglądał doskonale kiedy miał 17 lat. Teraz jest grubo po 20- stce i już nie ma w sobie tego czaru co dawniej. Zwyczajnie przestał pasować. Po drugie: zdolności aktorskie Alexa nie są tak powalające jak jego uroda. Po trzecie: Alex wcale nie zjawił się na castingu… On też zdaje sobie sprawę, że jest już dojrzałym facetem i wiąże swe nadzieje z filmami dla nieco starszych widzów i nie chce być dłużej utożsamiany z kinem młodzieżowym. Po czwarte i najważniejsze: Jamie całkowicie zachwycił podczas castingu nie tylko twórców filmu, ale też samą Cassandrę Clare, autorkę sagi.

Miałam nadzieję, że podoła. Nie podołał… Jace był arogancki, tajemniczy, ale też słodki. Taki typ, którego chce się zabić i przytulić jednocześnie. Jamie zupełnie nie potrafił tego oddać i choć faktycznie gra dobrze, to na mnie jego czar nie podziałał…

Robert Sheehan jako Simon Lewis- do tego wyboru nie mam absolutnie ŻADNYCH zastrzeżeń. Był perfekcyjny w każdym calu: wygląd, zachowanie, humor, emocje. Cały Simon. Doskonały wybór.

Jemima West jako Isabelle Lightwood była doskonała: piękna i zabójcza. Nie mogę tego samego powiedzieć jednak o Kevinie Zegers, który jako jej filmowy brat Alec, zupełnie się nie spisał.

Godfrey Gao jako Magnus Bane był z kolei fantastyczny. Chyba jego postać była najciekawsza i najlepiej odwzorowana ze wszystkich.

Chciałabym jeszcze wspomnieć o innych aktorach, ale w końcu nie starczy mi miejsca.

OGÓLNIE gra aktorska w „Mieście Kości” ma naprawdę wysoki poziom. Bohaterowie są wiarygodni i wyraziści. Poza małymi rodzynkami oczywiście.

MUZYKA:

Niby mało istotne, ale wszyscy zwracamy na nią uwagę. To muzyka pozwala budować napięcie, dodaje dynamizmu i osobliwego charakteru scenom. Ścieżka dźwiękowa w moim odczuciu była bardzo trafiona. Szczególnie utkwił mi w pamięci kawałek Demi Lovato- „Heart by Heart”, który na początku w ogóle mi się nie podobał a teraz nie chce się ode mnie odczepić. Jak widać wrodzony romantyzm prędzej czy później wychodzi na wierzch ;)

Na ścieżce znalazły się też takie utwory jak: Magnetic- Jessie J, 17 crimes- AFI, Into the lair- Zedd, Breathe -Pacific air. Całą ścieżkę można już znaleźć na YouTube ;)

OCENA:

Nie wiem jak odebrałabym film gdybym nie czytała książki. Z pewnością nie wyłapałabym wszystkich wątków i nie zrozumiała wszystkiego jak należy. Dlatego radziłabym najpierw czytać a potem oglądać. Mimo wszystko film bardzo mi się spodobał i z pewnością jeszcze nie raz go obejrzę. Tymczasem zachęcam do pójścia do kina oraz odwiedzenia księgarni, tym bardziej, że czytelnicy, którzy dopiero zaczynają przygodę z Nocnymi Łowcami są w o tyle komfortowej sytuacji, że mogą wybierać miedzy trzema okładkami: oficjalną polską (brzydką…), zagraniczną (ładną) i filmową (czyli po prostu filmową). Książkę oceniłam na 10/10, filmowi daję dwa punkty mniej i czekam niecierpliwie na kontynuację!

Ocena:

8/10