„Numery. Przyszłość”- Rachel Ward

Świat, którego już nie znamy

Jakie to uczucie wiedzieć, że za kilka dni nastąpi koniec świata? A jakie to uczucie go PRZEŻYĆ? Świat, który znaliśmy przestał istnieć 112027. Zburzyły go trzęsienia ziemi, zatopiły powodzie, spaliły pożary. Lecz o tym, co się wydarzy pewien człowiek wiedział już od dawna. Adam widział to każdego dnia w oczach innych ludzi. Posiada on, bowiem dar- wystarczy mu jedno spojrzenie by zobaczyć numery- daty śmierci. To właśnie on ostrzegł ludzi przed zagrożeniem. Uratował w ten sposób miliony istnień, ale ujawnił swoją od zawsze strzeżoną tajemnicę, narażając się tym samym na ogromne niebezpieczeństwo. W dniu kataklizmu miała zginąć Mia, córka przyjaciółki Adama. Dziewczynce jednak jakimś cudem udało się zmienić swój numer. Nikt nie wie jednak jak tego dokonała…

„Tkwię we wspomnieniach wszystkich jako ten chłopak z szaleństwem w oczach i bliznami na twarzy, który gapi się w kamerę i wrzeszczy o końcu świata. I pamiętają mnie, bo miałem rację. Świat się skończył- w każdym razie świat, jaki wszyscy znali.”*

Teraz, dwa lata od zagłady Adam wraz z Sarą oraz jej braćmi i córką Mią, wciąż muszą uciekać. Wciąż nie są bezpieczni. Świat, jaki znali zniknął i nic nie jest takie samo. Wielkie miasta stały się niebezpieczne, na ulicach królują okrutne gangi, a wśród ludzi panuje głód, bieda i przerażenie. Wszyscy muszą nauczyć się żyć od podstaw. Bohaterowie znajdują schronienie w małej osadzie ukrytej w lesie. Jednak, jak się okazuje, nawet tam nie są bezpieczni. Adam jest, bowiem poszukiwany przez rząd. Uciekać nie można wiecznie, zwłaszcza, kiedy ma się pod opieką trójkę małych dzieci i ciężarną dziewczynę a pod skórą mikroskopijny chip, który można bezbłędnie namierzyć nawet z drugiego końca świata. Adam zostaje zmuszony do konfrontacji z wrogiem i postawiony przed decyzją bez wyjścia. Czy wróg może okazać się przyjacielem? Czy kusząca propozycja okaże się zbawieniem a może pułapką?

„Zawsze, kiedy tylko na kogoś spojrzę, widzę jego numer- datę śmierci tej osoby. Nienawidzę tego. Nienawidzę uczuć, które przychodzą z numerami. Czasami chcę wyciągnąć z ognia płonący patyk i wbić sobie w oczy, byleby nie widzieć tych dat. Przestać czuć ból czekający każdego człowieka, którego spotykam. Mam blizny od ognia- dwa razy niemal mnie zabił. Może by więc zniszczył to, co mnie rani najbardziej.”*

Autorka skupiła się w głównej mierze na kreowaniu historii głównych bohaterów, spłycając przy tym niestety wizję postapokaliptycznego świata do absolutnego minimum. Ponieważ lubię powieści dystopijne, było to dla mnie niemałą wadą, zwłaszcza, że dzięki rozwinięciu tego wątku książka mogła być odrobinę grubsza, a grube książki też lubię. I tu właśnie ujawnia się kolejna wada. Choć naprawdę wiele się działo i akcja od pierwszych stron rwała do przodu z kopyta, jak dla mnie wszystko wydarzyło się… za szybko. Ledwie otworzyłam książkę a już musiałam ją zamknąć. Nie spodziewałam się kompletnie, że przeczytam ją w tak błyskawicznym tempie. Wszystko jednak dlatego, że od książki nie sposób się w żaden sposób oderwać.

Muszę jednak przyznać, ze na tle pozostałych tomów, „Przyszłość” prezentuje zdecydowanie najlepszą pozycję. Jest jeszcze dynamiczniejsza, ostrzejsza, bardziej brutalna od swoich poprzedniczek. Jeszcze bardziej wciąga i szokuje odbiorcę. Wspominałam wcześniej, że bohaterowie zachowują się jakby byli starsi niż w rzeczywistości. Tym razem jeszcze bardziej rzuca się w oczy, że mimo 18 lat śmiało zasługują na miano całkowicie dorosłych ludzi. W końcu również zagrożenie staje się dla bohaterów bardziej namacalne. Tym razem nie walczą po prostu z numerami, uciekającym czasem, czy zbliżającą się zagładą, lecz mają przed sobą prawdziwego w pełni ludzkiego wroga z krwi i kości. Ten tajemniczy czarny charakter wyszedł autorce wyjątkowo dobrze.

Podsumowując trylogię: mimo niezłego, choć też niezachwycającego startu, dalsza historia staje się ze strony na stronę coraz ciekawsza. Osobiście bardziej poruszyła mnie opowieść Adama niż jego mamy Jem. Stało się tak głównie dlatego, że Jem przegrała, ponieważ postawiła na ucieczkę zamiast na walkę. Jej syn to z kolei zupełnie inna bajka. On mimo strachu postanawia zawalczyć o to, by jego dar go nie pokonał. Walczy o to, co jest dla niego ważne. O życie. O miłość. O innych. O nowe, lepsze jutro.

Ocena serii:

9/10

Cała trylogia "Numery":

* Cytaty pochodzą z książki