„Witamy w Ballyfrann”- Deirdre Sullivan

Wyd. Iuvi | Org. Perfectly Preventable Deaths | 368 str. | 34,90 zł | Data wydania: 29.07.2020 r.

Im dalej w las, tym dziwniej i dziwniej…

Chyba każda dziewczynka przynajmniej przez chwilę marzyła, by zamieszkać w zamku. Jednak zamek, do którego przeprowadzają się bliźniaczki Maddy i Caitlin daleki jest od baśniowych wizji. Ponury gmach wśród posępnych gór, położony w pozbawionym koloru, mrocznym i nieprzyjaznym miasteczku Ballyfrann. Brzmi jak sceneria rodem z horroru, a to jeszcze nie wszystko. W Ballyfrann od lat giną młode dziewczęta i z jakiegoś powodu Maddy czuje, że zagrożenie czyha teraz na nią i jej siostrę. Czy rozwikła zagadkę zanim będzie za późno?

Lubię mroczne historie, pełne magii i tajemnic, koniecznie rozgrywające się w nietypowej scenerii. "Witamy w Ballyfrann" miało wszystkie te elementy, ale niestety, autorka w ogóle nie potrafiła wykorzystać potencjału swojej własnej opowieści. Dobry pomysł to jedno, ale trzeba go jeszcze ciekawie opowiedzieć, a w Ballyfrann niestety przeważnie nic się nie dzieje... Od samego początku autorka sugeruje nam, że coś tu jest nie tak i stara się stworzyć niepokojący klimat, ale szczerze mówiąc kompletnie jej to nie wyszło. Owszem Ballyfrann jest dziwne, ponure i nieprzyjazne dla obcych, ale aura grozy którą wyczuwa główna bohaterka nie ma żadnego uzasadnienia. W dodatku przez całą powieść naprawdę mało się dzieje, więc niestety zamiast grozą powiało tutaj... nudą.

Zamiast skupić się na budowaniu napięcia i stopniowym odkrywaniu tajemnic mrocznego miasteczka, autorka poświęciła większość stron nastoletnim rozterkom głównych bohaterek.
Problem w tym, że i na tym polu nic ciekawego się nie dzieje. Bliźniaczki idą do szkoły, gdzie o dziwo nikt nie wykazuje nimi większego zainteresowana. Caitlin, ładniejsza i bardziej przebojowa z nich od razu znajduje sobie starszego chłopaka, dla którego z miejsca traci głowę. Z kolei Maddy, nasza narratorka, jest na etapie szukania samej siebie i w sumie snuje się bez celu z kąta w kąt. Odstawiona na boczny tor przez siostrę bliźniaczkę czuje, że nie da sobie rady w towarzystwie. Jest nieśmiała, bardzo niepewna siebie i zbyt dziwna by ją polubić. Tak przynajmniej jej się wydaje, ale w Ballyfrann każdy ma swoje sekrety i dziwactwa.

Już opis książki zapowiada, że pojawi się w niej magia. Naprawdę na nią czekałam, bo nic tak nie ożywia historii jak odrobina czarów. Niestety na magię trzeba czekać do samego finału, który w dodatku był jak dla mnie oczywisty i niczym szczególnym mnie nie zaskoczył. W całej historii, były dokładnie dwa momenty, kiedy moje zainteresowanie nieco ożywało, ale to niestety za mało, by chcieć kontynuować przygodę z opowieścią, która (wszystko na to wskazuje) będzie miała dalszy ciąg. Naprawdę szkoda, bo sporo oczekiwałam od tej książki. Miało być mrocznie, tajemniczo i nastrojowo, a było dziwnie, ponuro i zwyczajnie nudno. Chyba jednak oczekiwałam zbyt wiele.

O CZYM?  „Witamy w Ballyfrann”, to opowieść o bliźniaczkach, które po ponownym ślubie matki, przeprowadzają się do tajemniczego zamku na irlandzkiej prowincji. Na jedną z nich czeka tutaj zakazana miłość, a na drugą potężna moc. Szkoda tylko, że jednie w teorii, fabuła brzmi nieźle. W praktyce coś niestety nie wyszło. Wynudziłam się strasznie, specyficzny styl autorki nie przypadł mi do gustu, a główne bohaterki nie zrobiły na mnie dobrego wrażenia. Ja jestem na nie, ale wierzę, że znajdą się osoby, które polubią tą historię. Może młodsze czytelniczki szukające samych siebie? Albo wielbiciele spokojnych, melancholijnych opowieści z nutką niepokoju? Mam taką nadzieję. Jeśli jednak powstanie drugi tom, ja niestety po niego nie sięgnę.

Ocena: 5/10

______________________________________________________________________