Co się stanie gdy „Linia życia” zostanie przekroczona? [recenzja filmu]

Zabawa w życie i śmierć

Co dzieje się z człowiekiem w chwili śmierci? To pytanie fascynuje od wieków. Grupa studentów medycyny, postanawia dowiedzieć się tego na własnej skórze, badając moment śmierci klinicznej. W tym celu zatrzymują pracę serca jednej z koleżanek i „przywracają  ją do życia” po minucie. Kiedy okazuje się, że w skutek doświadczenia zwiększyły się możliwości jej umysłu, studenci kontynuują niebezpieczny eksperyment, coraz bardziej przedłużając moment śmierci danej osoby. Wszystko wymyka się spod kontroli kiedy zaczynają dostrzegać dziwne, niepokojące rzeczy, a wszystko wskazuje na to, że nie są to zwykłe halucynacje. To co miało być eksperymentem staje się zabawą w kotka i myszkę z samą śmiercią.

Najbardziej fascynujący element filmu, czyli moment śmierci klinicznej nie wykracza zbytnio poza relacje osób, które coś takiego przeżyły. Mamy więc unoszenie się nad własnym ciałem, białe światło i wrażenie błogiego spokoju. Okazuje się jednak, że po drugiej stronie może kryć się też coś niebezpiecznego. Spoglądając w oczy samej śmierci, bohaterowie bardzo dobitnie zdają sobie sprawę z popełnionych w przeszłości błędów, a wyrzuty sumienia mogą okazać się dla nich zabójcze. I tu wkraczamy na bardziej mroczny grunt z pogranicza thrillera i horroru. Niektóre sceny nie tylko potrafiły zaniepokoić, ale mnie wręcz przerażały.

Obok czysto naukowych teorii pojawiły się rzeczy niewytłumaczalne, wręcz demoniczne jednak całość skupia się raczej na wewnętrznej walce bohaterów z ich własnymi demonami. Ten motyw udał się świetnie i okazał się ciekawą puentą i morałem na koniec, jednak nie rekompensuje baraku odpowiedzi na wiele kluczowych pytań dotyczących zarówno warstwy naukowej eksperymentu, jak i tej mroczniejszej.

O obsadzie filmu słyszałam wiele krytycznych głosów, jednak nie do końca się z nimi zgadzam. Ellen Page grająca tu pierwsze skrzypce, zachwyca jak za każdym razem kiedy widzę ją na ekranie. Ma w sobie tyle naturalności, że chyba ciężko byłoby jej zagrać cokolwiek źle. Kolejną świetną postać wykreował Diego Luna, udało mu się być zarówno najrozsądniejszym jak i najbardziej tajemniczym członkiem eksperymentu. Na tle Ellen i Diego, dosyć blado wypadli James Norton i Kiersey Clemons, choć może winę za to ponoszą porównania do ich bardziej rozpoznawalnych kolegów. Gdzieś po środku w tym zestawieniu pojawia się Nina Dobrev, która momentami wydawała mi się zbyt neutralna i mało wyrazista.

„Linia życia”, to bardzo dobry, chwilami wręcz przerażający thriller, który stawia mnóstwo pytań, o to, co dzieje się z człowiekiem w chwili śmierci. Porusza również kwestie moralności i granic, których nigdy nie powinno się przekraczać. Jak dla mnie- to film, który naprawdę warto zobaczyć, nawet mimo kilku niedociągnięć. Starsi kimomaniacy, mający w pamięci pierwowzór, czyli „Linię życia” z 1990 roku, mogą być rozczarowani, zaledwie lekko odkurzonym pomysłem, ale młodsza część widowni powinna docenić zarówno wizualną stronę produkcji jak i morał z niej płynący. Sama jestem ciekawa swoich porównań po nadrobieniu oryginału, ale cokolwiek mówi się teraz o braku oryginalności i odświeżaniu starych hitów nie da się zaprzeczyć, że przypominają o klasykach, których wiele osób w ogóle nie znało.