„Transformers: Wiek zagłady”

Opis:

Ludzkość próbuje dojść do siebie po wydarzeniach, które miały miejsce w ostatnim czasie. Zarówno Autoboty jak i Decepticony praktycznie zniknęły z naszej planety. Mimo to nie wszyscy zapomnieli o ich istnieniu. Grupa naukowców i biznesmenów stara się, jak najwięcej dowiedzieć o technologii Transformersów, co często popycha ich do przekraczania granic, których nigdy nie powinni naruszać. Tymczasem na Ziemię powracają Decepticony i ponownie rozpoczyna się walka dobra ze złem.

Zwiastun:

Recenzja:

Samochody, dinozaury i koniec świata

Nigdy nie ukrywałam, że motoryzacja to nie moja bajka, jednak jakimś cudem zakochałam się w „Need for speed” do tego lubię dystopie i całkiem podobały mi się poprzednie części „Transformersów”, dlatego i na najnowszej, czwartej już części nie mogło mnie zabraknąć.

Zabawny Sam Witwicky, to już historia, tym razem bohaterem filmu jest Cade Yeager (Mark Wahlberg)- mieszkający wraz z córką Tessą (Nicola Peltz) na teksańskiej farmie mechanik i wynalazca. Niestety skup złomu i masa kompletnie niepotrzebnych wynalazków nie przynosi mu zbyt dużych zysków. Cade tonie w długach, lada dzień może stracić dom, a jego relacje z córką stają się wyjątkowo napięte. Wszystko zmienia się gdy Yeager kupuje starą ciężarówkę. Na pierwszy rzut oka to kolejny grat w jego licznej i całkowicie bezwartościowej kolekcji. Jednak tylko pozornie. Szybko okazuje się, że mężczyzna znalazł Transformera. I to nie byle jakiego a ukrywającego się Optimusa Prime’a.

W tym miejscu należy wyjaśnić kilka kwestii. Ziemia nie jest już miejscem przyjaznym dla Transformersów. Ponieważ pojawienie się obcych zapoczątkowało wojnę, władze postanawiają pozbyć się ich z naszej planety. Podział na „dobrych” i „złych” już nie obowiązuje, a wszystkie Transformery- nie ważne czy to wrogie Deceptikony czy dawni sojusznicy Autoboty- są brutalnie unicestwiane przez tajną jednostkę o nazwie Pustynny Wiatr. Jednocześnie pewna grupa naukowców stara się dowiedzieć jak najwięcej o przybyszach z kosmosu i stworzyć na ich podobieństwo własną armię. Ale Transformersom zagrażają nie tylko ludzie. Poszukuje ich również Lockdown, łowca nagród z innego świata i nie spocznie dopóki nie dostanie tego, czego chce.

Wątek Cade’a i jego córki bardzo mi się spodobał, choć nie da się ukryć, że podobny był już obecny w poprzednich częściach. Mimo wszystko został przedstawiony ciekawie, ich wzajemne relacje i niechęć Cade’a do chłopaka córki wypadły bardzo realistycznie i w równym stopniu zabawnie co przejmująco. Właśnie dlatego pierwsza część filmu, kiedy ich poznajemy była w moim odczuciu ciekawsza. Później, kiedy do akcji wkraczają maszyny i akcja przyjmuje bardziej militarny obrót już w mniejszym stopniu wczuwałam się w fabułę. Nic więc dziwnego, że po skończonym seansie ja mówiłam o zabawnych i uroczych scenach między bohaterami, a mój chłopak- o najnowszych modelach aut. Jak widać twórcy filmu, chcieli stworzyć dzieło dla każdego, choć udało im się to tylko w pewnym stopniu.

Jak dla mnie film został zwyczajnie przekombinowany. Po pierwsze- mimo iż mi się podobał, jak dla mnie był zdecydowanie zbyt długi. Akcja jest bardzo dynamiczna i mknie nieprzerwanie jednak nie potrafiłam się w nią dostatecznie wciągnąć i w efekcie ciągłe wybuchy i niespodziewane ataki stały się nieco męczące. Praktycznie cała druga część filmu to jeden wielki obraz zniszczenia. Nie ma się czemu dziwić- zapowiada to już sam tytuł, jednak nie jest to do końca ten typ akcji który preferuję. Najbardziej w tym wszystkim spodobały mi się dinoboty. Swoją drogą, wiedzieliście, że dinozaury wcale nie wyginęły w skutek uderzenia asteroidy, a właśnie przez pojawienie się Transformersów?

Warto zwrócić jednak uwagę na jeden bardzo ciekawy wątek, poruszony już między innymi w świetnym filmie „Transcendencja”. Mam tu na myśli niebezpieczną granicę między postępem a przekroczeniem wszelkich barier moralnych. Czasem to właśnie człowiek okazuje się najbardziej nieludzką z istot, a cytując słowa bohatera filmu: „Niektóre rzeczy nie powinny zostać wynalezione”.

Na uwagę zasługuje też muzyka, która była świetnie dopasowana do tego, co aktualnie działo się na ekranie. Niestety zabrakło tym razem Linkin Park, ale zespoły zostały dobrane tak, by różnica była prawie niezauważalna.

Koniec końców film polecam, bo wierzę, że spodoba się fanom serii i motoryzacji. Sama jednak nic nie poradzę na to, że to nie do końca moje klimaty. Znacznie bardziej preferuję fantastykę, dlatego z niecierpliwością wypatruję weekendu i kolejnego filmu czyli „Herculesa”.

Ocena:

7/10