„Jurassic World” (film)

reż. Collin Trevorrow / 124 min./ 2015 r.

Opis :

Rok 2015. Od wydarzeń ukazanych w "Parku jurajskim" mija 22 lata. Wyspa Isla Nublar wyposażona jest w pełni działający park rozrywki, w którym żyją przywrócone za pomocą klonowania dinozaury. Pewnego dnia prowadzący eksperymenty naukowcy tworzą zupełnie nowego dinozaura, który posiada cechy dwóch gadów: welociraptora i tyranozaura. Wszystko idzie zgodnie z planem do czasu, gdy stwór wymyka się z parku.

(Filmweb.pl)

Zwiastun :

Recenzja :

Dinozaur wart miliardy

Za „Parkiem Jurajskim” nigdy nie przepadałam. Byś może to całkowicie mylne wrażenia, biorąc pod uwagę, że film znam tylko z niewielkich fragmentów i nigdy nie obejrzałam żadnej z trzech części w całości. Bo choć wskrzeszenie prehistorycznych istot w czasach współczesnych jest szalenie intrygującym tematem, tak sama produkcja z efektami i grafiką sprzed 22 lat już nie wydaje mi się tak atrakcyjna. W końcu jednak nadeszła pora, kiedy kino ewoluowało na tyle, by opowiedzieć ponownie podobną historię, robiąc przy tym jeszcze więcej szumu i medialnego zamieszania. Tak więc Park Jurajski stał się Światem Jurajskim a tytuł okazał się dosłownie proroczy biorąc pod uwagę niebywały globalny sukces jakim jest okrągły miliard w zaledwie 13 dni, co nie udało się dotychczas NIGDY żadnemu innemu filmowi. Zostawmy jednak na chwilę zawrotne liczby ze statystyk i zastanówmy się, o co w zasadzie jest tyle szumu?

By przybliżyć wam nieco fabułę filmu, zabiorę Was w podróż na wyspę Isla Nublar. To tam funkcjonuje jedna z największych atrakcji współczesnego świata bijąca na głowę wszystkie istniejące parki rozrywki. Tylko tam zobaczyć można najprawdziwsze dinozaury, całkowicie bezpiecznie stanąć z nimi oko w oko, zobaczyć pokaz ich siły i potęgi, a nawet pogłaskać, czy pojeździć na dinozaurzym grzbiecie. Choć park przynosi co roku coraz wyższe dochody, jego pracownicy starają się wymyślać dla gości coraz to nowsze atrakcje, chcąc podnieść słupki statystyk jeszcze o kilka oczek. Zachłanność jest jednak złym doradcą i wkrótce największa duma parku, może stać się jego zagładą. Tylko czy uda się to w porę dostrzec?

Dinozaury muszą być złe, krwiożercze i przerażające. Idąc tym tropem naukowcy stworzyli coś zupełnie nowego. Indominus Rex- stworzenie łączące w sobie geny różnych dinozaurów, które ma przyciągnąć do parku jeszcze większą ilość turystów. Bestia jest jednak równie przerażająca, co inteligentna i wkrótce udaje jej się przechytrzyć nawet swoich twórców. Jej ucieczka z klatki jest wyrokiem śmierci dla całego parku. W ślad za nią wyrusza Owen Grady- zaklinacz dinozaurów oraz Claire Dearing – karierowiczka, która musi odrzucić na bok uprzedzenia i ratować zaginionych w parku siostrzeńców. Jednak czy da się zatrzymać chaos skoro krwiożerczy dinozaur nie jest jedynym wrogiem naszych bohaterów? Zamieszanie wyniknie niemałe, również na tle uczuciowym, ponieważ bohaterowie mają już na koncie jedną nieudaną randkę, a właśnie fundują sobie drugą. Możecie być więc przygotowani na maleńki wątek romansowy, który jest na tyle mało istotny, że nikogo nie rozdrażni, za to osoby, które go oczekują z pewnością usatysfakcjonuje.

Czytałam już wiele opinii dotyczących „Jurassic World” i co do jednego niemal wszystkie były zgodne: choć to dobre kino przygodowe, nie dorasta do pięt pierwowzorowi Spielberga. Czy faktycznie? Biorąc pod uwagę moją nieznajomość wcześniejszej trylogii nie mogę tego potwierdzić. W pewnym sensie sugeruje to sam reżyser, wplatając do filmu scenę, kiedy to jeden z bohaterów z dumą prezentuje się w koszulce z logo starego parku, twierdząc, że tak naprawdę tylko on był naprawdę „odjazdowy”. Na mnie jednak nowy park także zrobił wrażenie i to niemałe.

Wiele można tu wychwalać. Przede wszystkim świetną grafikę, pełne życia i pozbawione sztuczności dinozaury, a także masę świetnych efektów. Film potrafi zachwycić, wzruszyć, a nawet przerazić. To istny wulkan dynamicznej akcji, która nie zwalnia aż do ostatniej minuty, tworząc z nastrojową muzyką prawdziwie barwny i przejmujący obraz. I choć jest to historia dosyć przewidywalna, wielokrotnie podskakiwałam przerażona na kinowym fotelu nie mogąc się nadziwić jakim cudem twórcom filmu udało się przejąć mnie do tego stopnia. 

Najbardziej zachwycona jestem jednak aktorami, którzy zostali dobrani po mistrzowsku. Przede wszystkim Chris Pratt, który w kamizelce i z karabinem, wygląda równie dobrze, co w skórzanym kombinezonie obrońcy galaktyki. Facet naprawdę zasługuje na uwagę, bo choć „Strażnicy Galaktyki” nie zrobili na mnie wrażenia, to jego rola w tym filmie, już jak najbardziej tak. Mam też szczerą nadzieję, że dostanie angaż jako nowy Indiana Jones, bo naprawdę idealnie nadaje się do tej roli.

Nie pomijajmy jednak Bryce Dallas Howard, która choć dotychczas była dla mnie całkowicie nierozpoznawalna, teraz zapisała mi się w pamięci świetnie zagraną rolą Claire. Należą się jej również szczególne brawa za to, że caluteńki film uciekała przed dinozaurami w szpilkach, czego nie dokonałby chyba nawet największy twardziel. 

„Jurassic World” łączy w sobie sporo wątków, tych typowo dynamicznych z masą akcji, dramatów i (taktownie zasłoniętej) lejącej się krwi, ale też spokojniejszych opowiadających o rodzinie, miłości i typowo ludzkich problemach, kiedy to nawet dinozaury na chwilę przestaną atakować, by dać widzowi chwilę na rozczulanie. Przede wszystkim jest to historia ludzkiej pychy i zachłanności, która niezawodnie doprowadza do dramatycznego finału. Bądźcie więc przygotowani na masę wrażeń i atrakcji, bo choć jest to bez wątpienia odgrzewany kotlet, to spakuje naprawdę wybornie.

Ocena :

8/10